۱۲۸۵.عنه صلى الله عليه و آله :اللّهُمَّ بارِك لِاُمَّتي في بُكورِها . ^۱

الفصل العاشر : أطعمة ذات بركة

۱۲۸۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :نِعمَ السِّواكُ الزَّيتونُ مِنَ الشَّجَرَةِ المُبارَكَةِ ؛ يُطيبُ الفَمَ ، ويَذهَبُ بِالحَفرِ . هُوَ سِواكي وسِواكُ الأَنبِياءِ قَبلي . ^۲

۱۲۸۷.عنه صلى الله عليه و آله :أكرِمُوا الخُبزَ وعَظِّموهُ ؛ فَإِنَّ اللّهَ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ أنزَلَ لَهُ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ ، وأخرَجَ بَرَكاتِ الأَرضِ . ^۳

۱۲۸۸.عنه صلى الله عليه و آله :صَغِّروا رُغفانَكُم ، فَإِنَّ مَعَ كُلِّ رَغيفٍ بَرَكَةً . ^۴

۱۲۸۹.عنه صلى الله عليه و آله :أطعِمُوا المَرأَةَ في شَهرِهَا الَّذي تَلِدُ فيهِ التَّمرَ ؛ فَإِنَّ وَلَدَها يَكونُ حَليما نَقِيّا . ^۵

۱۲۹۰.عنه صلى الله عليه و آله :تَفَكَّهوا بِالبِطّيخِ ، فَإِنَّها فاكِهَةُ الجَنَّةِ ، وفيها ألفُ بَرَكَةٍ وألفُ رَحمَةٍ ، وأكلُها شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ . ^۶

۱۲۹۱.عنه صلى الله عليه و آله :شَكا نَبِيٌ قَبلي إلَى اللّهِ ضَعفا في بَدَنِهِ ، فَأَوحَى اللّهُ تَعالى إلَيهِ : أنِ اطبَخِ اللَّحمَ وَاللَّبَنَ ، فَإِنّي قَد جَعَلتُ البَرَكَةَ وَالقُوَّةَ فيهِما . ^۷

۱۲۸۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خدايا! امّتم را در صبح زودشان، بركت بخش .

فصل دهم : خوراكى هاى بابركت

۱۲۸۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خوب مسواكى است شاخه زيتون ؛ از درخت مبارك . دهان را خوش بو مى سازد و پوسيدگى دندان را مى زدايد و آن، مسواك من و مسواك پيامبرانِ پيش از من است.

۱۲۸۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نان را گرامى بداريد و بزرگ بشماريد؛ چرا كه خداوند ـ تبارك و تعالى ـ براى تهيّه آن، بركاتى (باران) را از آسمان ، فرو فرستاده و بركاتى را از زمين، بيرون آورده است .

۱۲۸۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گِرده هاى نان را كوچك بگيريد ، كه با هر گِرده اى، بركتى است .

۱۲۸۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به زن، در ماهى كه مى خواهد فرزند بياوَرد ، خرما بخورانيد؛ چرا كه فرزندش بردبار و پاك مى شود.

۱۲۹۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خربزه بخوريد ، كه ميوه بهشت است و در آن، هزار بركت و هزار رحمت است و خوردنش ، درمان هر دردى است.

۱۲۹۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :يكى از پيامبرانِ پيش از من، از ناتوانىِ جسمىِ خود به خدا شكايت كرد. خداوند به او وحى فرمود كه: «گوشت و شير را بپز؛ همانا من بركت و نيرو را در اين دو قرار دادم» .

الفصل التّاسع : أزمان ذات بركة

الكتاب

«شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِى أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَيِّنَـتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ» . ^۱

الحديث

۱۲۸۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :شَهرُ رَمَضانَ شَهرُ اللّهِ عز و جل ، وهُوَ شَهرٌ يُضاعِفُ اللّهُ فيهِ الحَسَناتِ ، ويَمحو فيهِ السَّيِّئاتِ ، وهُوَ شَهرُ البَرَكَةِ . ^۲

۱۲۸۲.عنه صلى الله عليه و آله :سُمِّيَ شَهرُ رَجَبٍ شَهرَ اللّهِ الأَصَبَّ ؛ لِأَنَّ الرَّحمَةَ عَلى اُمَّتي تُصَبُّ صَبّا فيهِ . ^۳

۱۲۸۳.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأَنَّهُ تَتَشَعَّبُ فيهِ أرزاقُ المُؤمِنينَ (لِرَمَضانَ) وهُوَ شَهرُ العَمَلِ ، فيهِ تُضاعَفُ الحَسَنَةُ سَبعينَ ، وَالسَّيِّئَةُ مَحطوطَةٌ ، وَالذَّنبُ مَغفورٌ ، وَالحَسَنَةُ مَقبولَةٌ . ^۴

۱۲۸۴.عنه صلى الله عليه و آله :الجُمُعَةُ كَفّارَةٌ لِما بَينَها وبَينَ الجُمُعَةِ الَّتي قَبلَها وزِيادَةُ ثَلاثَةِ أيّامٍ ؛ وذلِكَ بِأَنَّ اللّهَ عز و جل قالَ : «مَن جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا» ^۵ . ^۶

فصل نهم : زمان هاى بابركت

قرآن

«ماه رمضان [ همان ماه ] است كه در آن، قرآن فرو فرستاده شده است ؛ [ كتابى ] كه مردم را راهبر، و [ متضمّن ]دلايل آشكار هدايت، و [ ميزان ] تشخيص حق از باطل است» .

حديث

۱۲۸۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ماه رمضان، ماه خداست و آن، ماهى است كه خداوند در آن ، حسنات را مى افزايد و گناهان را پاك مى كند و آن ، ماه بركت است.

۱۲۸۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :رجب ، ماه خدا ، را «أصَبّ (پر ريزش تر)» ناميده اند؛ چرا كه در اين ماه، بر امّتم [از سوى پروردگار] ، رحمت فراوان ، فرو مى ريزد .

۱۲۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ماه شعبان را شعبان مى گويند؛ چون روزى هاى مردم تا رمضان، در آن تقسيم مى شود و اين ماه ، ماه عمل است. در اين ماه ، كار نيك، هفتاد برابر مى گردد ، سيّئه (بدى) ريخته مى شود ، گناه ، آمرزيده مى گردد و حسنه، پذيرفته مى شود .

۱۲۸۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :جمعه، كفّاره خطاهاى بين جمعه تا جمعه قبلش و سه روز افزون بر آن است؛ چرا كه خداوند عز و جل فرموده است: «هر كس حسنه اى (كار نيكى) آوَرَد، ده برابر پاداش دارد» .