الفصل الحادي والعشرون : شيعة أهل البيت عليهم السلام في القيامة

۱۰۰۴.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ وقد سَألَهُ ابنُ عبّاسٍ عن قولِ اللّهِ عز و جل : «والسّابِقُونَ السابِقُونَ * أُولئكَ المُقَرَّبُونَ ...» ^۱ ـ: قالَ لي جَبرَئيلُ : ذاكَ عَلِيٌّ وشِيعَتُهُ ، هُمُ السابِقونَ إلى الجَنَّةِ المُقَرَّبُونَ مِن اللّهِ بكَرامَتِهِ لَهُم . ^۲

۱۰۰۵.عنه صلى الله عليه و آله :شِيعَةُ عَلِيٍّ هُمُ الفائزُونَ يَومَ القِيامَةِ . ^۳

۱۰۰۶.عنه صلى الله عليه و آلهـ لِعَليٍّ عليه السلام ـ: تَرِدُ شِيعَتُكَ يَومَ القِيامَةِ رِواءً غَيرَ عِطاشٍ ، ويَرِدُ عَدُوُّكُ عِطاشا يَستَسقُونَ فَلا يُسقَونَ . ^۴

فصل بيست و يكم : شيعه اهل بيت عليهم السلام در قيامت

۱۰۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در جواب سؤال ابن عبّاس درباره اين آيه : «و پيشتازانِ پيشى گيرنده، آنان مقرّبان اند ...» ـ: جبرئيل عليه السلام به من گفت : آنها على و شيعيان اويند . آنان پيشتازان به سوى بهشت هستند و به لطف و كرم خداوند ، به او نزديك اند .

۱۰۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در روز قيامت ، اين شيعيان على هستند كه رستگارند .

۱۰۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلام ـ: در روز قيامت، شيعيان تو سيراب و بدون تشنگى، وارد [محشر ]مى شوند ؛ ولى دشمنانت تشنه كام وارد مى گردند و آب مى طلبند و كسى به آنان آب نمى دهد .

۲۰ / ۳ . هَلاكُ الغالي

۱۰۰۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :يا عَلِيُّ ، إنَّ فيكَ مَثَلاً مِن عيسَى بنِ مَريَمَ : أحَبَّهُ قَومٌ فَأَفرَطوا في حُبِّهِ فَهَلَكوا فيهِ ، وأبغَضَهُ قَومٌ فَأَفرَطوا في بُغضِهِ فَهَلَكوا فيهِ ، وَاقتَصَدَ فيهِ قَومٌ فَنَجَوا . ^۱

۲۰ / ۴ . أخبارُ الغُلُوِّ مَوضوعَةٌ

۱۰۰۳.عيون أخبار الرضا عليه السلام عن إبراهيم بن أبي مَحمودٍ :قُلتُ لِلرِّضا عليه السلام : يَا بنَ رَسولِ اللّهِ ، إنَّ عِندَنا أخبارًا في فَضائِلِ أميرِ المُؤمِنينَ عليه السلام وفَضلِكُم أهلَ البَيتِ ، وهِيَ مِن رِوايَةِ مُخالِفيكُم ولا نَعرِفُ مِثلَها عِندَكُم ، أفَنَدينُ بِها ؟ فَقالَ : يَا بنَ أبي مَحمودٍ ، لَقَد أخبَرَني أبي عَن أبيهِ عَن جَدِّهِ عليهم السلام أنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله قالَ : مَن أصغى إلى ناطِقٍ فَقَد عَبَدَهُ ، فَإِن كانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ عز و جل فَقَد عَبَدَ اللّهَ ، وإن كانَ النّاطِقُ عَن إبليسَ فَقَد عَبَدَ إبليسَ .
ثُمَّ قالَ الرِّضا عليه السلام : يَابنَ أبي مَحمودٍ ، إنَّ مُخالِفينا وَضَعوا أخبارًا في فَضائِلِنا وجَعَلوها عَلى ثَلاثَةِ أقسامٍ : أحَدُهَا الغُلُوُّ ، وثانيهَا التَّقصيرُ في أمرِنا ، وثالِثُهَا التَّصريحُ بِمَثالِبِ أعدائِنا ، فَإِذا سَمِعَ النّاسُ الغُلُوَّ فينا كَفَّروا شيعَتَنا ونَسَبوهُم إلَى القَولِ بِرُبوبِيَّتِنا ، وإذا سَمِعُوا التَّقصيرَ اعتَقَدوهُ فينا ، وإذا سَمِعوا مَثالِبَ أعدائِنا بِأَسمائِهِم ثَلَبونا بِأَسمائِنا ، وقَد قالَ اللّهُ عز و جل : «ولا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدعونَ مِن دونِ اللّهِ فَيَسُبُّوا اللّهَ عَدوًا بِغَيرِ عِلمٍ» . ^۲
يَا بنَ أبي مَحمودٍ ، إذا أخَذَ النّاسُ يَمينًا وشِمالاً فَالزَم طَريقَتَنا ، فَإِنَّ مَن لَزِمَنا لَزِمناهُ ومَن فارَقَنا فارَقناهُ . إنَّ أدنى ما يَخرُجُ بِهِ الرَّجُلُ مِنَ الإِيمانِ أن يَقولَ لِلحَصاةِ : هذِهِ نَواةٌ ، ثُمَّ يَدينَ بِذلِكَ ويَتَبَرَّأَ مِمَّن خالَفَهُ . يَا بنَ أبي مَحمودٍ ، اِحفَظ ما حَدَّثتُكَ بِهِ ، فَقَد جَمَعتُ لَكَ فيهِ خَيرَ الدُّنيا وَالآخِرَةِ . ^۳

۲۰ / ۳ . هلاكت غلو كننده

۱۰۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى على! تو در يك مورد، همانند عيسى بن مريم عليهماالسلامخواهى شد: گروهى دوستدار او شدند و در اين دوستى، چندان زياده روى كردند كه تباه شدند. گروهى نيز با او دشمنى كردند و در اين دشمنى، راه افراط پيمودند و در نتيجه، تباه شدند. گروهى هم درباره او راه اعتدال در پيش گرفتند و رَستند.

۲۰ / ۴ . ساختگى بودن احاديث غلوآميز

۱۰۰۳.عيون أخبار الرضا عليه السلامـ به نقل از ابراهيم بن ابى محمود ـ: به امام رضا عليه السلام گفتم: اى پسر پيامبر خدا! نزد ما اخبارى در فضايل امير مؤمنان و فضيلت شما اهل بيت هست كه مخالفان شما روايت كرده اند و امثال اين اخبار را ما از شما نشنيده ايم. آيا آنها را بپذيريم؟
فرمود: «اى پسر ابو محمود! پدرم، از قول پدرش، از جدّش عليهم السلام به من خبر داد كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: هر كس به گوينده اى گوش بسپارد، بى گمان، او را عبادت كرده است. پس اگر آن گوينده، از خداوند عز و جل بگويد، شنونده خدا را عبادت كرده است و اگر گوينده، از شيطان بگويد، شنونده شيطان را عبادت كرده است ».
سپس امام رضا عليه السلام فرمود: «اى پسر ابو محمود! مخالفان ما ، اخبارى در فضايل ما ساخته اند كه به سه دسته تقسيم مى شوند: يكى اخبار غلوآميز؛ ديگرى اخبارى كه در حقّ ما كوتاه آمده اند؛ و سوم، اخبارى كه از دشمنان ما به صراحت نام مى برند و عيب هايشان را بازگو مى كنند. چون مردم، اخبارى را كه درباره ما غلو كرده اند، بشنوند، شيعيان را تكفير مى كنند و اعتقاد به خدا بودنِ ما را به آنان نسبت مى دهند و هر گاه
اخبارى را كه در حقّ ما كوتاهى كرده اند، بشنوند، آنها را در حقّ ما باور مى كنند ؛ و هر گاه اخبارى را كه از دشمنان ما به صراحت اسم مى برند و بدگويى مى كنند، بشنوند، به ما بى حرمتى روا مى دارند. خداوند عز و جل مى فرمايد: «و آنها كه جز خدا را مى خوانند، دشنام مدهيد كه آنان از روى دشمنى و به نادانى، خدا را دشنام خواهند داد» .
اى پسر ابو محمود! هر گاه مردم به چپ و راست رفتند، تو راه ما را در پيش گير؛ زيرا هر كه با ما باشد، ما با او هستيم و هر كس از ما جدا شود، از او جدا مى شويم. كمترين چيزى كه آدمى به سبب آن از ايمان خارج مى شود، اين است كه به سنگ ريزه بگويد: «اين ، يك هسته[ ى ميوه ]است» و بدان معتقد شود و از هر كسى كه با اين نظر او مخالفت كند، بيزارى بجويد.
اى پسر ابو محمود! حديثى را كه به تو گفتم، حفظ كن؛ چرا كه در آن، خير دنيا و آخرت را برايت جمع كردم».