۱۳ / ۴ . أفضَلُ الخَلقِ

۹۲۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :يا فاطِمَةُ ، ونَحنُ أهلُ بَيتٍ قَد أعطانَا اللّهُ سَبعَ خِصالٍ لَم يُعطَ أحَدٌ قَبلَنا ولا يُعطى أحَدٌ بَعدَنا : أنَا خاتِمُ النَّبِيّينَ وأكرَمُ النَّبِيّينَ عَلَى اللّهِ وأحَبُّ المَخلوقينَ إلَى اللّهِ عز و جل ، وأنَا أبُوكِ ووَصِيّي خَيرُ الأَوصِياءِ وأحَبُّهُم إلَى اللّهِ وهُوَ بَعلُكِ ، وشَهيدُنا خَيرُ الشُّهَداءِ وأحَبُّهُم إلَى اللّهِ ، وهُوَ عَمُّكِ حَمزَةُ بنُ عَبدِ المُطَّلِبِ وهُوَ عَمُّ أبيكِ وعَمُّ بَعلِكِ ، ومِنّا مَن لَهُ جَناحانِ أخضَرانِ يَطيرُ فِي الجَنَّةِ مَعَ المَلائِكَةِ حَيثُ يَشاءُ وهُوَ ابنُ عَمِّ أبيكِ وأخو بَعلِكِ ، ومِنّا سِبطا هذِهِ الاُمَّةِ وهُمَا ابناكِ الحَسَنُ والحُسَينُ وهُما سَيِّدا شَبابِ أهلِ الجَنَّةِ ، وأبوهُما ـ والَّذي بَعَثَني بِالحَقِّ ـ خَيرٌ مِنهُما . يا فاطِمَةُ ـ والَّذي بَعَثَني بِالحَقِّ ـ إنَّ مِنهُما مَهدِيَّ هذِهِ الاُمَّةِ . ^۱

۱۳ / ۵ . اُولُو الأَمرِ

الكتاب

« يَـأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْ لِى الْأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَـزَعْتُمْ فِى شَىْ ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْأَخِرِ ذَ لِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلاً » . ^۲

۱۳ / ۴ . برترينِ مردم

۹۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى فاطمه! ما خاندانى هستيم كه خداوند، هفت خصلت به ما بخشيده كه به هيچ كس پيش از ما و پس از ما عطا نفرموده است: من، خاتمِ پيامبران و گرامى ترينِ ايشان نزد خدا و محبوب ترين خلق نزد او هستم . من، پدر تو هستم و وصىّ من، بهترينِ اوصيا و محبوب ترينِ ايشان نزد پروردگار است كه همان شوهر توست . شهيدِ ما بهترينِ شهيدان و محبوب ترينِ آنها نزد خداست كه همان عموى تو حمزة بن عبد المطّلب است و عموى پدر تو و عموى شوهر تو نيز هست . از ماست كسى كه با دو بال سبز در بهشت، به همراه فرشتگان به هر سو كه بخواهد، پرواز مى كند. او همان پسر عموى پدر تو و برادر شوهر توست . از مايند دو نوه اين امّت ، كه دو فرزند تو، حسن و حسين اند و سَرور جوانان بهشتى اند و پدر آن دو ـ سوگند به آن كه مرا به حق برانگيخت ـ از آن دو بهتر است. اى فاطمه! سوگند به كسى كه مرا به حق برانگيخت ، مهدىِ اين امّت از همين دو تن است.

۱۳ / ۵ . اولو الأمر

قرآن

«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! خدا را اطاعت كنيد و پيامبر و اولياى امر خود را [ نيز ]اطاعت كنيد. پس هر گاه در امرى [ دينى ]اختلاف نظر يافتيد، اگر به خدا و روز بازپسين ايمان داريد، آن را به [ كتاب ] خدا و [ سنّت ]پيامبر [ او ]عرضه بداريد. اين، بهتر و نيكْ فرجام تر است» .

۱۳ / ۲ . عِدلُ القُرآنِ

۹۲۴.صحيح مسلم عن زَيد بن أرقَم :قامَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَومًا فينا خَطيبًا بِماءٍ يُدعى «خُمًّا» بَينَ مَكَّةَ والمَدينَةِ ، فَحَمِدَ اللّهَ وأثنى عَلَيهِ ووَعَظَ وذَكَّرَ ، ثُمَّ قالَ : أمّا بَعدُ ، ألا أيُّهَا النّاسُ، فَإِنَّما أنَا بَشَرٌ يوشِكُ أن يَأتِيَ رَسولُ رَبّي فَاُجيبَ ، وأنَا تارِكٌ فيكُم ثَقَلَينِ : أوَّلُهُما كتابُ اللّهِ فيهِ الهُدى والنّورُ ، فَخُذوا بِكتابِ اللّهِ واستَمسِكوا بِهِ . فَحَثَّ عَلى كِتابِ اللّهِ ورَغَّبَ فيهِ ، ثُمَّ قالَ : وأهلُ بَيتي ، اُذَكِّرُكُمُ اللّهَ في أهلِ بَيتي ، اُذَكِّرُكُمُ اللّهَ في أهلِ بَيتي ، اُذَكِّرُكُمُ اللّهَ في أهلِ بَيتي . ^۱

۱۳ / ۳ . خُلَفاءُ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله وأوصياؤه

۹۲۵.المعجم الكبير عن سَلمان :قُلتُ : يا رَسولَ اللّهِ ، لِكُلِّ نَبِيٍّ وَصِيٌّ فَمَن وَصِيُّكَ ؟ فَسَكَتَ عَنّي ، فَلَمّا كانَ بَعدُ رَآني فَقالَ : يا سَلمانُ ، فَأَسرَعتُ إلَيهِ قُلتُ : لَبَّيكَ ، قالَ : تَعلَمُ مَن وَصِيُّ موسى ؟ قُلتُ : نَعَم ، يوشَعُ بنُ نونٍ ، قالَ : لِمَ ؟ قُلتُ : لِأَنَّهُ كانَ أعلَمَهُم ، قالَ : فَإِنَّ وَصِيّي ومَوضِعَ سِرِّي وخَيرَ مَن أترُكُ بَعدي ويُنجِزُ عِدَتي ويَقضي دَيني عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ . ^۲

۹۲۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ في حَديثِ المِعراجِ ـ: يا رَبِّ ، ومَن أوصِيائي ؟ فَنوديتُ : يا مُحَمَّدُ ، أوصِياؤُكَ المَكتوبونَ عَلى ساقِ عَرشي ، فَنَظَرتُ وأنَا بَينَ يَدَي رَبّي جَلَّ جَلالُهُ إلى ساقِ العَرشِ ، فَرَأَيتُ اثنَي عَشَرَ نورًا ، في كُلِّ نورٍ سَطرٌ أخضَرُ مَكتوبٌ عَلَيهِ اسمُ وَصِيٍّ مِن أوصِيائي ، أوَّلُهُم عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ ، وآخِرُهُم مَهدِيُّ اُمَّتي .
فَقُلتُ : يا رَبِّ ، هؤُلاءِ أوصِيائي مِن بَعدي ؟ فَنوديتُ : يا مُحَمَّدُ ، هؤُلاءِ أولِيائي وأحِبّائي وأصفِيائي وحُجَجي بَعدَكَ عَلى بَرِيَّتي ، وهُم أوصِياؤُكَ وخُلَفاؤُكَ وخَيرُ خَلقي بَعدَكَ . ^۳

۱۳ / ۲ . همتاى قرآن

۹۲۴.صحيح مسلمـ به نقل از زيد بن ارقم ـ: پيامبر خدا، روزى در ميان ما در آبگيرى كه «خُم» ناميده مى شود و ميان مكّه و مدينه قرار دارد ، به خطبه برخاست و خداوند را ستود و پند داد و موعظه كرد و سپس فرمود: «امّا بعد، هان، اى مردم ! من هم بشرى هستم كه به زودى ، پيكِ پروردگارم نزد من مى آيد و من نيز او را پاسخ مى گويم. من در ميان شما دو چيز گران بها به يادگار مى نهم: نخستين آن دو، كتاب خداست كه در آن، هدايت و نور ، نهفته است . پس كتاب خدا را بگيريد و بدان، چنگ در زنيد».
پيامبر صلى الله عليه و آله به كتاب خدا ترغيب كرد و تشويق نمود و سپس فرمود: «و اهل بيت من ! خدا را در حقّ اهل بيتم به شما يادآور مى شوم؛ خدا را در حقّ اهل بيتم به شما يادآور مى شوم؛ خدا را در حقّ اهل بيتم به شما يادآور مى شوم!».

۱۳ / ۳ . جانشينان و اوصياى پيامبر صلى الله عليه و آله

۹۲۵.المعجم الكبيرـ به نقل از سلمان ـ: گفتم: اى پيامبر خدا! هر پيامبرى وصى اى دارد. وصىّ شما كيست؟
پيامبر صلى الله عليه و آله در پاسخ من، سكوت كرد. بعداً چون مرا ديد، فرمود: «اى سلمان!».
من با سرعت گفتم: بله.
فرمود: «مى دانى وصىّ موسى كه بود؟».
گفتم: آرى ؛ يوشع بن نون.
فرمود: «چرا؟» .
گفتم: زيرا او داناترينِ ايشان بود.
فرمود: «وصى و رازدان من و بهترين كسى كه پس از خود به يادگار مى گذارم كه به وعده من تحقّق مى بخشد و قرضم را مى پردازد، على بن ابى طالب است».

۹۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در حديث معراج ـ: [گفتم:] بار خدايا! اوصياى من كيان اند؟
ندا در رسيد كه: «اى محمّد! نام اوصياى تو بر پايه عرش من، نوشته شده است».
من، در حالى كه در برابر پروردگار عز و جل قرار داشتم، به پايه عرش نگريستم و دوازده نور را ديدم كه در هر نور، سطرى سبزرنگ بود كه نام وصى اى از اوصياى من بر آن نوشته شده بود. نخستينِ آنها على بن ابى طالب و آخرينِ ايشان، مهدى امّتم بود.
گفتم: بار خدايا! اينان، اوصياى پس از من هستند؟
ندا در رسيد كه: «اى محمّد! اينان، اوليا، دوستان، برگزيدگان و حجّت هاى من بر مردم، پس از تو هستند. ايشان اند اوصيا و جانشينان تو و بهترينِ خلقم پس از تو».