۲ / ۲ . إدريسُ عليه السلام

الكتاب

« وَ اذْكُرْ فِى الْكِتَـبِ إِدْرِيسَ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا * وَ رَفَعْنَـهُ مَكَانًا عَلِيًّا » . ^۱

الحديث

۵۶۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ لِأَبي ذَرٍّ ـ: يا أباذرٍّ ، أربَعةٌ مِن الأنبياءِ سُريانِيّونَ : آدمُ ، وشِيثُ ، واَخْنوخُ ـ وهُو إدريسُ عليهم السلام ، وهوُ أوّلُ مَن خَطَّ بالقَلمِ ـ ونُوحٌ عليه السلام . ^۲

۲ / ۳ . نُوحٌ عليه السلام

الكتاب

« لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَـقَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـهٍ غَيْرُهُ إِنِّى أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ » . ^۳

الحديث

۵۶۴.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :بَعَثَ اللّهُ نُوحا لأربَعينَ سَنةً ، ولَبِثَ في قَومهِ ألفَ سَنةٍ إلّا خَمسينَ عاما يَدعُوهم ، وعاشَ بعدَ الطُّوفانِ سِتّينَ سَنةً حتّى كَثُرَ النّاسُ وفَشَوا . ^۴

۲ / ۴ . إبراهيم عليه السلام

الكتاب

« وَمَنْ أَحْسَنُ دِينًا مِّمَّنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ وَاتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْرَ هِيمَ حَنِيفًا وَاتَّخَذَ اللَّهُ إِبْرَ هِيمَ خَلِيلاً » . ^۵

۲ / ۲ . ادريس عليه السلام

قرآن

«و در اين كتاب ، از ادريس ياد كن كه او راستگويى پيامبر بود و [ ما ] او را به مقامى بلند ، ارتقا داديم» .

حديث

۵۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به ابو ذر ـ: اى ابو ذر! چهار تن از پيامبران ، سُريانى هستند : آدم ، شيث ، اَخنوخ ـ كه همان ادريس عليه السلام است و نخستين كسى است كه با قلم نوشت ـ و نوح .

۲ / ۳ . نوح عليه السلام

قرآن

«همانا نوح را به سوى قومش فرستاديم. پس گفت: «اى قوم من! خدا را بپرستيد كه براى شما معبودى جز او نيست . من از عذاب روزى سترگ بر شما بيمناكم»» .

حديث

۵۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، نوح را در چهل سالگى مبعوث كرد و او نهصد و پنجاه سال ، قوم خود را دعوت مى كرد و بعد از توفان ، شصت سال زنده ماند ، تا آن كه تعداد مردم ، بسيار و فراوان شد .

۲ / ۴ . ابراهيم عليه السلام

قرآن

«و دينِ چه كسى بهتر است از آن كس كه خود را تسليم خدا كرده و نيكوكار است و از آيين ابراهيم حق گرا پيروى نموده است؟ و خدا ، ابراهيم را دوست گرفت» .

۱ / ۴ . خصائصُ الأنبياءِ عليهم السلام

الكتاب

« أُبَلِّغُكُمْ رِسَــلَـتِ رَبِّى وَأَنَا لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ » . ^۱

الحديث

۵۵۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إنّا مَعاشِرَ الأنبياءِ اُمِرنا أن نُكلِّمَ النّاسَ على قَدرِ عُقولِهِم . ^۲

۵۵۷.عنه صلى الله عليه و آله :ما بَعَثَ اللّهُ نَبيّا إلّا شابّا . ^۳

۵۵۸.عنه صلى الله عليه و آله :إنّا مَعاشِرَ الأنبياءِ تَنامُ أعيُنُنا ولا تَنامُ قُلوبُنا . ^۴

۵۵۹.عنه صلى الله عليه و آله :مِن أخلاقِ النَّبيِّينَ والصِّدِّيقينَ البَشاشَةُ إذا تَراءوا ، والمُصافَحَةُ إذا تَلاقوا . ^۵

الفصل الثّاني : الأنبياء عليهم السلام قبل الإسلام

۲ / ۱ . آدمُ عليه السلام

۵۶۰.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :النّاسُ وُلدُ آدَمَ عليه السلام ، وآدَمُ مِن تُرابٍ . ^۶

۵۶۱.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ خَلَقَ آدَمَ مِن قَبضَةٍ قَبَضَها مِن جَميعِ الأرضِ ، فجاءَ بَنو آدمَ على قَدرِ الأرضِ ؛ جاءَ مِنهُمُ الأحمَرُ والأبيَضُ والأسوَدُ وبينَ ذلكَ ، والسَّهلُ والحَزنُ والخَبيثُ والطَّيبُ وبينَ ذلكَ . ^۷

۵۶۲.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ اللّهَ لَمّا أخرَجَ آدَمَ مِن الجَنّةِ زَوّدَهُ مِن ثِمارِ الجَنّةِ ، وعَلّمَهُ صَنعَةَ كُلِّ شَيءٍ . ^۸

۱ / ۴ . ويژگى هاى پيامبران عليهم السلام

قرآن

«پيام هاى پروردگارم را به شما مى رسانم و براى شما خيرخواهى امينم» .

حديث

۵۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ما جماعت پيامبران ، فرمان داريم كه با مردم ، به فراخورِ فهم و خِردهايشان سخن بگوييم .

۵۵۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد ، مگر اين كه جوان بود .

۵۵۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ما جماعت پيامبران ، چشم هايمان مى خوابد ؛ امّا دل هايمان نمى خوابد .

۵۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از اخلاق پيامبران و صدّيقان ، خوش رويى به هنگام روبه رو شدن با هم و دست دادن به هنگام رسيدن به يكديگر بود .

فصل دوم : پيامبران عليهم السلام قبل از اسلام

۲ / ۱ . آدم عليه السلام

۵۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مردم ، [همه] فرزندان آدم عليه السلام هستند و آدم ، از خاك است .

۵۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، آدم عليه السلام را از مُشتى خاك كه از همه زمين برداشت ، آفريد . پس ، فرزندان آدم ، متناسب با خاك زمين ، آفريده شدند : برخى از آنها سرخ پوست شدند ، برخى سفيد ، برخى سياه ، برخى ميان اين رنگ ها ، برخى نرم ، برخى خشن ، برخى پاك ، برخى ناپاك و برخى ميان اينها .

۵۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، هنگامى كه آدم عليه السلام را از بهشت بيرون كرد ، توشه او را از ميوه هاى بهشت قرار داد و مهارتِ ساختن هر چيزى را به او آموخت .