۸ / ۴ . آثارُ الرِّضا بِالقَضاءِ

أ ـ التَّقَرُّبُ إلَى اللّهِ ورِضوانِهِ

۴۸۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :أوحَى اللّهُ تَعالى إلى موسى عليه السلام : إنَّكَ لَن تَتَقَرَّبَ إلَيَّ بِشَيءٍ أحَبَّ إلَيَّ مِنَ الرِّضا بِقَضائي ، ولَن تَعمَلَ عَمَلاً أحبَطَ لِحَسَناتِكَ مِنَ الكِبرِ . ^۱

۴۸۶.عنه صلى الله عليه و آله :مَن رَضِيَ مِنَ اللّهِ بِاليَسيرِ مِنَ الرِّزقِ ، رَضِيَ اللّهُ مِنهُ بِاليَسيرِ مِنَ العَمَلِ . ^۲

ب ـ ذَهابُ الحُزنِ

۴۸۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :الإِيمانُ بِالقَدَرِ يُذهِبُ الهَمَّ وَالحَزَنَ . ^۳

ج ـ الرّاحَةُ

۴۸۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :الدُّنيا دُوَلٌ ، فَما كانَ لَكَ مِنها أتاكَ عَلى ضَعفِكَ ، وما كانَ مِنها عَلَيكَ لَم تَدفَعهُ بِقُوَّتِكَ ، ومَنِ انقَطَعَ رَجاؤُهُ مِمّا فاتَ استَراحَ بَدَنُهُ ، ومَن رَضِيَ بِما رَزَقَهُ اللّهُ قَرَّت عَينُهُ . ^۴

د ـ الغِنى

۴۸۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :اِرضَ بِقَسمِ اللّهِ ، تَكُن مِن أغنَى النّاسِ . ^۵

۴۹۰.عنه صلى الله عليه و آله :مَن رَضِيَ بِقَسمِ اللّهِ كانَ غَنِيّا . ^۶

۸ / ۴ . آثار خشنودى به قضا

الف ـ نزديكى به خدا و خشنودى او

۴۸۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداى متعال به موسى عليه السلام وحى فرمود : «تو هرگز با چيزى كه محبوب تر از خشنودى به قضاى من باشد ، به من نزديك نمى شوى و هرگز عملى را انجام نمى دهى كه براى نيكى هايت ، نابود كننده تر از تكبّر باشد» .

۴۸۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس به روزىِ اندك از جانب خدا خشنود باشد ، خداوند [نيز ]به عمل اندكِ او خشنود مى شود .

ب ـ زدودن اندوه

۴۸۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان به قَدَر ، غم و اندوه را برطرف مى سازد .

ج ـ آسودگى

۴۸۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دنيا در گردش است (دست به دست مى گردد) . آن مقدارى كه براى توست ، با وجود ناتوانى ات ، به تو مى رسد ، و آن مقدار كه به زيان توست ، نمى توانى آن را با توانت دور كنى . هر كس اميدش به آنچه از دست داده ، قطع شود ، تنش آسوده مى گردد ، و هر كس به آنچه خدا روزى اش نموده ، خشنود باشد ، چشمش روشن مى شود .

د ـ بى نيازى

۴۸۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به قسمت خدا خشنود باش تا از بى نيازترينِ مردم باشى .

۴۹۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه به قسمت خدا خشنود باشد ، بى نياز است .

۴۸۰.الإمام الصادق عليه السلام :لَم يَكُن رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ لِشَيءٍ قَد مَضى : لَو كانَ غَيرُهُ . ^۱

۸ / ۲ . التَّحذيرُ مِن عَدَمِ الرِّضا بِالقَضاءِ

۴۸۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :قالَ اللّهُ جَلَّ جَلالُهُ : مَن لَم يَرضَ بِقَضائي ولَم يُؤمِن بِقَدَري ، فَليَلتَمِس إلها غَيري . ^۲

۴۸۲.عنه صلى الله عليه و آلهـ مِمّا أوصى بِهِ عَلِيّا عليه السلام ـ: يا عَلِيُّ ، شَرُّ النّاسِ مَنِ اتَّهَمَ اللّهَ في قَضائِهِ . ^۳

۸ / ۳ . مَبادِئُ الرِّضا بِالقَضاءِ

أ ـ اليَقينُ

۴۸۳.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لَمّا أهبَطَ اللّهُ آدَمَ إلَى الأَرضِ قامَ وِجاهَ ^۴ الكَعبَةِ فَصَلّى رَكعَتَينِ ، فَأَلهَمَهُ اللّهُ هذَا الدُّعاءَ : . . . اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ إيمانا يُباشِرُ قَلبي ، ويَقينا صادِقا حَتّى أعلَمَ أنَّهُ لا يُصيبُني إلّا ما كَتَبتَ لي ، ورِضا بِما قَسَمتَ لي . ^۵

ب ـ فَضلُ اللّهِ

۴۸۴.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا أرادَ اللّهُ عز و جل بِعَبدٍ خَيرا أرضاهُ بِما قَسَمَ لَهُ وبارَكَ لَهُ فيهِ ، وإذا لَم يُرِد بِهِ خَيرا لَم يُرضِهِ بِما قَسَمَ لَهُ ولَم يُبارِك لَهُ فيهِ . ^۶

۴۸۰.امام صادق عليه السلام :هيچ گاه پيامبر خدا درباره چيزى كه گذشته بود ، نمى فرمود : كاش غير اين بود !

۸ / ۲ . هشدار درباره ناخشنودى از قضا

۴۸۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل فرمود : «هر كس به قضاى من خشنود نباشد و به قَدَر من ايمان نياورد ، بايد در پى خدايى غير از من باشد» .

۴۸۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ از جمله سفارش هايش به على عليه السلام ـ: اى على! بدترينِ مردم ، كسى است كه خداوند را در قضايش متّهم كند .

۸ / ۳ . عوامل خشنودى به قضا

الف ـ يقين

۴۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :وقتى خداوند ، آدم را به زمين فرو فرستاد ، آدم رو به روى كعبه ايستاد و دو ركعت نماز به جا آورد . آن گاه خداوند ، اين دعا را به او الهام فرمود : « . . . خدايا! از تو ايمانى قلبى مى خواهم و يقينى صادقانه ـ تا بدانم جز آنچه برايم مقرّر داشته اى ، به من نمى رسد ـ و [نيز ]خشنودى به آنچه برايم تقسيم كرده اى» .

ب ـ فضل خدا

۴۸۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عز و جل ، هر گاه براى بنده اى نيكى بخواهد ، او را به آنچه براى او قسمت نموده ، خشنود مى سازد و برايش در آن بركت قرار مى دهد ، و هنگامى كه براى بنده اى نيكى نخواهد ، او را به آنچه قسمتش نموده ، خشنود نمى سازد و در آن برايش بركت قرار نمى دهد .