۳۷۶.عنه صلى الله عليه و آلهـ فِي الدُّعاءِ ـ: يا أَعظَمَ مِن كُلِّ عَظيمٍ . ^۱

۳ / ۳۴ . العَفُوُّ

الكتاب

« وَ هُوَ الَّذِى يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُواْ عَنِ السَّيِّـئاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ » . ^۲

الحديث

۳۷۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :اللّهُمَّ إِنَّكَ عَفُوٌّ كَريمٌ تُحِبُّ العَفوَ ، فَاعفُ عَنّي . ^۳

۳ / ۳۵ . الغافِرُ ، الغَفورُ ، الغَفّارُ

الكتاب

« قُلْ يَـعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ » . ^۴

الحديث

۳۷۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ في الدُّعاءِ المُسَمّى بِالأَسماءِ الحُسنى ـ: أَسأَلُكَ بِاسمِكَ الغافِرِ، يا غَفّارَ الذُّنوبِ يا اللّهُ. ^۵

۳۷۹.عنه صلى الله عليه و آله :إِنَّ اللّهَ يَقولُ: أَنَا جَليسُ مَن جالَسَني، ومُطيعُ مَن أَطاعَني، وغافِرُ مَنِ استَغفَرَني. ^۶

۳۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعا ـ: اى سِتُرگ تر از هر سِتُرگى!

۳ / ۳۴ . عَفُوْ

قرآن

«و اوست كسى كه توبه را از بندگان خود مى پذيرد و از گناهان درمى گذرد و آنچه مى كنيد، مى داند» .

حديث

۳۷۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوندا! تو بخشايشگر كريمى هستى كه بخشايش را دوست مى دارى . پس بر من ببخشاى!

۳ / ۳۵ . غافر ، غفور ، غفّار

قرآن

«بگو: اى بندگان من كه بر خويشتن ، زياده روى روا داشته ايد! از رحمت خدا نوميد مشويد. در حقيقت، خدا همه گناهان را مى آمرزد، كه او خود آمرزنده مهربان است» .

حديث

۳۷۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعاى معروف به «اسماءُ الحُسنى» ـ: از تو درخواست مى كنم به نام آمرزنده ات ، اى آمرزگار گناهان ، اى خدا!

۳۷۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند مى فرمايد : «من ، همنشين كسى هستم كه با من ، همنشين شود ، و فرمانبَر كسى هستم كه از من فرمان بَرد ، و آمرزنده كسى هستم كه از من ، آمرزش بخواهد» .

۳ / ۳۲ . العالِمُ، العَليمُ

الكتاب

«وَ إِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَ أَخْفَى» . ^۱

«قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَ إِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ» . ^۲

الحديث

۳۷۴.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ في تَمجيدِ اللّهِ جَلَّ وعَلا ـ: سُبحانَكَ الَّذي لا إِلهَ غَيرُهُ . . . عالِمُ كُلِّ شَيءٍ بِغَيرِ مُعَلِّمٍ . ^۳

۳ / ۳۳ . العَظيمُ

الكتاب

« فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ » . ^۴

« إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ » . ^۵

الحديث

۳۷۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ في حَديثِ المِعراجِ وقَد قالَ لَهُ سُبحانَهُ : اُنظُر إِلى عَرشي ـ: فَنَظَرتُ إِلى عَظَمَةٍ ذَهَبَت لَها نَفسي وغُشِيَ عَلَيَّ ، فَاُلهِمتُ أَن قُلتُ : سُبحانَ رَبِّيَ العَظيمِ وبِحَمدِهِ لِعِظَمِ ما رَأَيتُ ، فَلَمّا قُلتُ ذلِكَ تَجَلَّى الغَشيُ عَنّي حَتّى قُلتُها سَبعا . ^۶

۳ / ۳۲ . عالِم ، عليم

قرآن

«و اگر سخن به آواز گويى، او نهان و نهان تر را مى داند» .

«بگو: علم [ آن ] ، فقط پيش خداست و من ، صرفاً هشدار دهنده اى آشكارم» .

حديث

۳۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در بزرگداشت خداى شكوهمندِ والا ـ: منزّهى تو ؛ كسى كه جز او خدايى نيست! . . . داناى به هر چيز ، بدون آموزگار .

۳ / ۳۳ . عظيم

قرآن

«پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى» .

«چرا كه او به خداى بزرگ نمى گرويد» .

حديث

۳۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در «حديث معراج» كه خداى سبحان به او فرمود: به عرشم بنگر ـ : پس به سِتُرگى اى نگريستم كه جانم براى آن رفت و بيهوش شدم . پس به سبب سِتُرگى آنچه ديدم ، به من الهام شد . گفتم : «منزّه است خداوندگار سِتُرگم و من ، به ستايش او مى پردازم!» . پس چون آن را گفتم ، بيهوشى از من برطرف شد ، تا اين كه آن را هفت بار گفتم .