[امام عليه السلام فرمود:] «آيا تو را از سخت ترين واجباتى كه خدا بر خلقش واجب كرده، آگاه نكنم؟» . گفتم : چرا . فرمود : «انصاف دادنت به مردم از جانب خودت ، و سهيم كردن برادرت [در مال ودارايى ات ]و ذكر خدا در هر جا ؛ امّا بدان كه مقصود من از ذكر ، گفتن سبحان اللّه و الحمد للّه و لا إله إلّا اللّه و اللّه اكبر نيست . اگر چه اينها هم ذكر هستند ؛ بلكه مقصود ، ياد كردن خداى عز و جل در هر جايى است كه آهنگ طاعت يا معصيت مى كنى» .
دو . رعايت آداب غذا خوردن
ياد خداوند عز و جل غذاى جان است . هر چه اين خوراكْ بيشتر به روح برسد ، نيروى روح ، بيشتر مى شود و صفا و نورانيت دل ، افزون تر مى گردد ؛ به عكسِ غذاهاى مادّى كه هر چه بيشتر انسان از آن مصرف كند ، براى جسم و جانش زيانبارتر است و اكتفا به قدر ضرور درخوردن ، سلامت جسم و جان انسان را تضمين مى كند . از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله چنين روايت شده است :
إذا أقَلَّ الرَّجُلُ الطُّعمَ مُلِئَ جَوفُهُ نورا . ۱ چون انسان از خوراكش بكاهد ، درونش پُر از نور مى شود.
سه . ولايت اهل بيت
راه توحيد و سلوك به سوى معرفت شهودى و كمال مطلق ، راهى است بس دشوار و در آن ، راهزنانِ بسيار در كمين اند . پيمودن اين راه ، بدون راه نمايى و دستگيرى رهبرانِ به مقصد رسيده و مصون از خطا ـ كه همان پيامبرخدا و خاندان او هستند ـ خطرناك ، بلكه غير ممكن است . چه اينكه اهل بيت عليهم السلام ، ابواب معرفت خدا و راه رسيدن به رضوان الهى هستند و اين ، بدان معناست كه تنها آنها با معارف اسلام ناب آشنايند و بر اساس آموزه هاى وحى ، مى توانند آفريدگار حقيقىِ جهان را به مردم معرّفى كنند و آنان را تا رسيدن به بالاترين مراتب توحيد ، هدايت نمايند . در «زيارت جامعه كبيره» كه از امام هادى عليه السلام روايت شده ، خطاب به آنان مى گوييم :
بِمُوالاتِكُم عَلَّمَنَا اللّهُ مَعالِمَ دينِنا . ۲ به ولايت شما ، خداوند ، معارف دينمان را به ما آموخت .
چهار . استمداد از خداوند متعال
چهارمين دستور كار براى سلوك الى اللّه ، نيايش و يارى خواستن از خداوند متعال است . دعا ، در رساندن سالك به مقصد ، هم طريقيت دارد و هم موضوعيت . طريقيت دارد ، چون مايه توفيق يافتن انسان براى انجام دادن
