الفصل الحادي والثّلاثون : اليتيم
۳۱ / ۱ . الحَثُّ على رِعايَةِ الأيتامِ
الكتاب
« وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَـقَ بَنِى إِسْرَ ءِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَا اللَّهَ وَ بِالْوَ لِدَيْنِ إِحْسَانًا وَ ذِى الْقُرْبَى وَ الْيَتَـمَى وَ الْمَسَـكِينِ وَ قُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْنًا وَ أَقِيمُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتُواْ الزَّكَوةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَا قَلِيلاً مِّنكُمْ وَ أَنتُم مُّعْرِضُونَ » . ۱
الحديث
۳۷۷۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن عالَ يَتيما حتّى يَستَغنِيَ عنهُ أوجَبَ اللّهُ لَهُ بذلكَ الجَنَّةَ كما أوجَبَ لآكِلِ مالِ اليَتيمِ النّارَ . ۲
۳۷۷۲.عنه صلى الله عليه و آله :كُنْ لِليَتيمِ كالأبِ الرَّحيمِ ، واعلَمْ أنَّكَ تَزرَعُ كلَّ [ما] تَحصِدُ . ۳
۳۷۷۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَن قَبَضَ يَتيما مِن بَينِ مُسلمينَ إلى طَعامِهِ وشَرابِهِ أدخَلَهُ اللّهُ الجَنَّةَ ألبَتَّةَ، إلّا أن يَعمَلَ ذَنبا لا يُغفَرُ . ۴
۳۷۷۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في وَصِيَّتِهِ قَبلَ شَهادَتِهِ ـ: اللّهَ اللّهَ في الأيتامِ ، فلا تُغِبُّوا ۵ أفواهَهُم ، ولا يَضِيعوا بحَضرَتِكُم ، فقد سَمِعتُ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَقولُ : «مَن عالَ يَتيما حتّى يَستَغنِيَ أوجَبَ اللّهُ عَزَّوجلَّ لَهُ بذلكَ الجَنَّةَ كما أوجَبَ لآكِلِ مالِ اليَتيمِ النّارَ» . ۶
فصل سى و يكم : يتيم
۳۱ / ۱ . تشويق به سرپرستى يتيمان
قرآن
«و چون از فرزندان اسرائيل ، پيمان محكم گرفتيم كه: «جز خدا را نپرستيد و به پدر و مادر و خويشان و يتيمان و مستمندان ، احسان كنيد و با مردم ، [ به زبانِ ]خوش ، سخن بگوييد و نماز را به پا داريد و زكات را بدهيد» ، آن گاه، جز اندكى از شما، [ همگى ]به حالت اِعراض ، روى برتافتيد» .
حديث
۳۷۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس يتيمى را سرپرستى كند تا آن كه بى نياز گردد، خداوند ، به سبب اين كار، بهشت را بر او واجب مى سازد، همچنان كه آتش دوزخ را بر خورنده مال يتيم ، واجب ساخته است.
۳۷۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :براى يتيم، چون پدرْ مهربان باش و بدان كه هر چه بكارى، همان را مى دِرَوى.
۳۷۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس بچّه يتيمِ مسلمانى را در خورد و خوراك خود ، شريك گردانَد، قطعاً خداوند او را به بهشت مى برَد، مگر اين كه گناهى نابخشودنى مرتكب شود.
۳۷۷۴.امام على عليه السلامـ در وصيّت خود ، پيش از شهادت ـ: درباره يتيمان، از خدا بترسيد و مبادا يك روز ، سيرشان كنيد و يك روز ، گرسنه بمانند! مبادا كه با حضور شما ، آنان از بين بروند؛ زيرا از پيامبر خدا شنيدم كه مى فرمود: «هر كس يتيمى را سرپرستى كند تا آن كه بى نياز شود، خداوند عز و جل با اين كار، بهشت را بر او واجب مى گردانَد، همچنان كه آتش [دوزخ] را بر خورنده مال يتيم ، واجب ساخته است».
