۱۴ / ۴ . المَجالسُ بالأمانةِ

۳۶۴۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :المَجالِسُ بالأمانةِ ، إلّا ثلاثةَ مجالسَ : مَجلسٌ سُفِكَ فيهِ دمٌ حرامٌ ، ومجلسٌ استُحِلَّ فيهِ فَرْجٌ حرامٌ ، ومجلسٌ استُحِلَّ فيهِ مالٌ حرامٌ بغيرِ حَقِّهِ . ^۱

۳۶۵۰.عنه صلى الله عليه و آله :المَجالسُ بالأمانةِ ، وإفْشاءُ سِرِّ أخيكَ خِيانَةٌ ، فاجْتَنِبْ ذلكَ ، واجْتَنِبْ مجلسَ العَشيرةِ . ^۲

۱۴ / ۵ . الحَثُّ عَلى ذِكرِ اللّه تعالى عندَ القيامِ

۳۶۵۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :ما قَعَدَ عدّةٌ من أهلِ الأرضِ يَذكرونَ اللّهَ إلّا قَعَدَ مَعهُم عِدّةٌ مِن الملائكةِ . ^۳

۱۴ / ۶ . في خِتامِ المَجْلِس

۳۶۵۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا تَلاقَيْتُم فَتلاقوا بالتَّسليمِ والتَّصافُحِ ، وإذا تَفَرّقْتُم فتَفَرَّقوا بالاسْتِغْفارِ . ^۴

الفصل الخامس عشر : النّوم والسّهر

۱۵ / ۱ . النَّومُ أخُو المَوتِ

الكتاب

« اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَ الَّتِى لَمْ تَمُتْ فِى مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِى قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَ يُرْسِلُ الْأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ فِى ذَ لِكَ لَأَيَـتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ » . ^۵

۱۴ / ۴ . مجلس ها ، امانت اند

۳۶۴۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مجلس ها ، امانت هستند ، مگر سه مجلس : مجلسى كه در آن ، خونى به ناروا ريخته شود ، و مجلسى كه در آن ، زِنا شود ؛ و مجلسى كه در آن ، مال حرام به ناروا حلال گردد.

۳۶۵۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مجلس ها ، امانت اند و فاش كردن راز برادرت ، خيانت است. از اين كار ، دورى كن و از نشست هاى عشيره اى ، بپرهيز!

۱۴ / ۵ . تشويق به حضور در مجالس ذكر خدا

۳۶۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ گاه تعدادى از زمينيانْ انجمنِ ذكر خدا بر پا نمى كنند، مگر آن كه تعدادى از فرشتگان نيز در آن انجمن ، مى نشينند .

۱۴ / ۶ . در پايان مجلس

۳۶۵۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه به هم رسيديد ، سلام كنيد و دست بدهيد ، و چون از هم جدا شديد ، با آمرزش خواهى ، يكديگر را ترك كنيد .

فصل پانزدهم : خواب و بيدارى

۱۵ / ۱ . خواب ، برادر مرگ است

قرآن

«خدا ، روح مردم را هنگام مرگشان، به تمامى باز مى ستانَد، و [ نيز ] روحى را كه در [ موقع ]خوابش نمُرده است [ ، قبض مى كند]. پس آن [ نفسى ] را كه مرگ را بر او واجب كرده، نگاه مى دارد، و آن ديگر [ نَفْس ها ] را تا هنگامى معيّن، [ به سوى زندگىِ دنيا ]باز پس مى فرستد. قطعاً در اين [ امر ]، براى مردمى كه مى انديشند، نشانه هايى [ از قدرت خدا ] هست» .

الحديث

۳۶۴۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا أتى أحدُكُم مَجلسا فلْيَجلِسْ حيثُ ما انتهى مَجلِسُهُ . ^۱

۳۶۴۷.عنه صلى الله عليه و آله :إذا أخذ القومُ مَجالِسَهُم ، فإنْ دعارجُلٌ أخاهُ وأوسَعَ لَهُ في مَجلسِهِ فلْيَأتِهِ، فإنَّما هِي كَرامةٌ أكْرمَهُ بها أخوهُ، وإنْ لَم يُوسِّعْ لَهُ أحَدٌ فلْيَنْظُرْ أوسَعَ مَكانٍ يَجدُهُ فلْيَجْلِسْ فيهِ . ^۲

۱۴ / ۳ . المَجالسُ الّتي نُهيَ عَنها

الكتاب

«أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِى نَادِيكُمُ الْمُنكَرَ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَا أَن قَالُواْ ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّـدِقِينَ» . ^۳

الحديث

۳۶۴۸.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن كانَ يؤمنُ باللّهِ واليَومِ الآخِرِ فلا يَجْلِسْ في مَجلِسٍ يُسَبُّ فيه إمامٌ ، أو يُغتابُ فيه مسلمٌ ، إنّ اللّه يقولُ في كتابهِ : «وإذا رأيتَ الّذين يخوضون في آياتنا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِى حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَإِمَّا يُنسِيَنَّكَ الشَّيْطَـنُ فَلَا تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّــلِمِينَ» . ^۴

حديث

۳۶۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه يكى از شما به مجلسى رفت، در كنار آخرين نفرى كه نشسته است، بنشيند.

۳۶۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه افراد مجلسى در جاى خود نشستند [و كسى وارد شد] ، اگر در آن ميان، فردى برادر تازهْ وارد خود را فرا خوانَد و براى او در كنار خود ، جا باز كند، [اين تازه وارد ]بايد دعوتش را بپذيرد و پهلوى او برود؛ زيرا وى با اين كار ، به او احترام گذاشته است. ولى اگر كسى برايش جايى باز نكرد، نگاه كند تا هر كجا بيشتر جا بود، همان جا بنشيند.

۱۴ / ۳ . مجالسى كه از آنها نهى شده است

قرآن

«[لوط گفت :] «آيا شما با مردها در مى آميزيد و راه [ توالد و تناسل ] را قطع مى كنيد و در محافل [ ـِ اُنس ] خود ، پليدكارى مى كنيد؟» ؛ ولى پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند: «اگر راست مى گويى ، عذاب خدا را براى ما بياور»» .

حديث

۳۶۴۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه به خدا و روز واپسين ، ايمان دارد، نبايد در مجلسى بنشيند كه در آن ، از پيشوايى بدگويى يا از مسلمانى غيبت مى شود . خداوند ، در كتاب خود مى فرمايد: «و هر گاه ديدى كسانى [به قصد تخطئه ]در آيات ما گفتگو مى كنند ، از ايشان ، روى برتاب تا در سخنى غير از آن در آيند ، و اگر شيطان ، تو را [در اين باره] به فراموشى انداخت ، چون به يادت آمد، با آن مردم ستمكار ، منشين» .