بخش دهم : حكمت هاى گوناگون

۳۴۵۷.عنه صلى الله عليه و آله :إذا دَخَلتَ عَلى مَريضٍ فَمُرهُ أن يَدعُوَ لَكَ ؛ فَإِنَّ دُعاءَهُ كَدُعاءِ المَلائِكَةِ . ^۱

۳۴۵۸.الإمام عليّ عليه السلام :نَهى رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله أن يَأكُلَ العائِدُ عِندَ العَليلِ ، فَيُحبِطَ اللّهُ أجرَ عِيادَتِهِ . ^۲

۳۴۵۹.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :أعظَمُ العِيادَةِ أجرا أخَفُّها . ^۳

۳۴۶۰.عنه صلى الله عليه و آله :أغِبّوا فِي العِيادَةِ وأربِعوا ، إلّا أن يَكونَ مَغلوباً . ^۴

۴ / ۴ . ما لا يَنبَغي في مُواجَهَةِ المَريضِ

۳۴۶۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :إذا رَأى أحَدُكُم بِأَخيهِ بَلاءً ، فَليَحمَدِ اللّهَ عز و جل ولا يُسمِعهُ ذلِكَ . ^۵

۳۴۶۲.عنه صلى الله عليه و آله :أقِلّوا مِنَ النَّظَرِ إلى أهلِ البَلاءِ ولا تَدخُلوا عَلَيهِم ، وإذا مَرَرتُم بِهِم فَأَسرِعُوا المَشيَ لايُصيبُكم ما أصابَهُم . ^۶

۳۴۶۳.عنه صلى الله عليه و آله :لاتُديمُوا النَّظَرَ إلَى المَجذومينَ . ^۷

۳۴۶۴.عنه صلى الله عليه و آله :لاتُديمُوا النَّظَرَ إلى أهلِ البَلاءِ وَالمَجذومينَ ؛ فَإِنَّ ذلِكَ يَحزُنُهُم . ^۸

۳۴۵۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چون بر بيمارى وارد شدى ، از او بخواه برايت دعا كند؛ چرا كه دعاى او ، به سانِ دعاى فرشتگان است.

۳۴۵۸.امام على عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله ، از اين كه عيادت كننده نزد بيمار چيزى بخورد ، نهى فرمود ، كه مبادا خداوند ، پاداش عيادت او را از ميان ببرد.

۳۴۵۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پُرپاداش ترين عيادت ، كوتاه ترينِ آن است .

۳۴۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :يك روز در ميان و دو روز در ميان ، عيادت كنيد ، مگر آن كه بيمار ، حالش وخيم باشد .

۴ / ۴ . آنچه روياروى بيمار ، نبايد انجام داد

۳۴۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر كسى از شما ، برادر خويش را گرفتار بلايى ديد ، خداوند عز و جلرا [ بر سلامت خويش ]بستايد ، و البتّه اين ستايش گفتن را به گوش بيمار نرساند.

۳۴۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گرفتار شدگان به بلا را كمتر تماشا كنيد و بر آنان ، وارد نشويد و چون با آنان برخورد كرديد ، راه رفتنِ خويش را تندتر كنيد تا آنچه بِدانان رسيده است ، به شما نرسد.

۳۴۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به جذاميان ، نگاهِ پيوسته ميفكنيد.

۳۴۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به گرفتار شدگان بلا و جذاميان، نگاهِ پيوسته ميفكنيد؛ زيرا اين كار ، آنان را اندوهگين مى كند.