۳۴۵۰.الطبقات الكبرى عن محمّد بن عمر :حَضَرَت اُمُّ أيمَنَ اُحُداً ، وكانَت تَسقِي الماءَ وتُداوِي الجَرحى ، وشَهِدَت خَيبَرَ مَعَ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله . ^۱

الفصل الرّابع : عيادة المريض

۴ / ۱ . الحَثُّ عَلَى العِيادَةِ

۳۴۵۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :العِيادَةُ سُنَّةٌ . ^۲

۳۴۵۲.عنه صلى الله عليه و آلهـ مِن وَصاياهُ لِعَلِيٍّ عليه السلام ـ: يا عَلِيُّ . . . سِر مَيلاً عُد مَريضا . ^۳

۳۴۵۳.الامام عليّ عليه السلام :إنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله عادَ يَهودِيّا في مَرَضِهِ . ^۴

۴ / ۲ . ثَوابُ العِيادَةِ

۳۴۵۴.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَن عادَ مَريضا ناداهُ مُنادٍ مِنَ السَّماءِ بِاسمِهِ : يا فُلانُ ، طِبتَ وطابَ لَكَ مَمشاكَ بِثَوابٍ مِنَ الجَنَّةِ . ^۵

۴ / ۳ . آدابُ العِيادَةِ

۳۴۵۵.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لا يُعادُ المَريضُ إلّا بَعدَ ثَلاثٍ . ^۶

۳۴۵۶.عنه صلى الله عليه و آله :إذا دَخَلَ أحَدُكُم عَلى مَريضٍ فَليُصافِحهُ، وَليَضَع يَدَهُ عَلى جَبهَتِهِ ، وَليَسأَلهُ كَيفَ هُوَ ، وَليُنسِئ لَهُ فِي الأَجَلِ ويَسأَ لُهُ أن يَدعُوَ لَهُم ، فَإِنَّ دُعاءَ المَريضِ كَدُعاءِ المَلائِكَةِ . ^۷

۳۴۵۰.الطبقات الكبرىـ به نقل از محمّد بن عمر ـ: اُمّ اَيمَن در اُحُد حضور يافت . او آب مى رساند و مجروحان را درمان مى كرد . وى در نبرد خِيبر نيز همراه با پيامبر خدا ، حضور يافت .

فصل چهارم : عيادت بيمار

۴ / ۱ . تشويق به عيادت

۳۴۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :عيادت ، سنّت است .

۳۴۵۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ از سفارش هاى ايشان به امام على عليه السلام ـ: اى على!... [ حتّى اگر شده، ]يك فرسخ برو و بيمارى را عيادت كن .

۳۴۵۳.امام على عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله ، يهودى اى را به هنگام بيمارى اش عيادت كرد .

۴ / ۲ . پاداش عيادت

۳۴۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس بيمارى را عيادت كند ، منادى اى از آسمان او را مى خواند كه : «اى فلانى! خوش باش و گام برداشتنت به پاداش بهشت ، گوارايت باد!» .

۴ / ۳ . آداب عيادت

۳۴۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بيمارْ عيادت نمى شود ، مگر پس از سه روز .

۳۴۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چون كسى از شما بر بيمارى وارد مى شود ، با او دست بدهد ، دست خويش بر پيشانى وى نهد ، احوالپرسى كند ، آرزوى درازتر شدن عمر وى نمايد و از او بخواهد برايش دعا كند؛ چرا كه دعاى بيمار ، به سان دعاى فرشتگان است.

۳ / ۲ . أدَبُ التَّمريضِ

۳۴۴۶.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لا تُكرِهوا مَرضاكُم عَلَى الطَّعامِ وَالشَّرابِ ؛ فَإِنَّ اللّهَ يُطعِمُهُم ويَسقيهِم . ^۱

۳ / ۳ . المُمَرِّضاتُ في غَزَواتِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله

۳۴۴۷.صحيح البخاري عن سهل بن سعد الساعدي :لَمّا كُسِرَت عَلى رَأسِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله البَيضَةُ ، واُدمِيَ وَجهُهُ وكُسِرَت رَبَاعِيَتُهُ ^۲ ، وكانَ عَلِيٌّ عليه السلام يَختَلِفُ بِالماءِ فِي المِجَنِّ ، وجاءَت فاطِمَةُ عليهاالسلام تَغسِلُ عَن وَجهِهِ الدَّمَ ، فَلَمّا رَأَت فاطِمَةُ عليهاالسلام الدَّمَ يَزيدُ عَلَى الماءِ كَثرَةً ، عَمَدَت إلى حَصيرٍ فَأَحرَقَتها ، وألصَقَتها عَلى جُرحِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فَرَقَأَ الدَّمُ . ^۳

۳۴۴۸.صحيح مسلم عن أنس :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله يَغزو بِاُمِّ سُلَيمٍ ونِسوَةٍ مِنَ الأَنصارِ مَعَهُ إذا غَزا ، فَيَسقينَ الماءَ ، ويُداوينَ الجَرحى . ^۴

۳۴۴۹.الطبقات الكبرى :أسلَمَت اُمُّ سُلَيمٍ ، وبايَعَت رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، وشَهِدَت يَومَ حُنَينٍ وهِيَ حامِلٌ بِعَبدِاللّهِ بنِ أبي طَلحَةَ ، وشَهِدَت قَبلَ ذلِكَ يَومَ اُحُدٍ تَسقِي العَطشى ، وتُداوِي الجَرحى . ^۵

۳ / ۲ . ادب پرستارى

۳۴۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بيمارانتان را به خوردنى و نوشيدنى وادار مكنيد ؛ چرا كه خداوند ، به آنان مى خورانَد و مى نوشانَد .

۳ / ۳ . زنان پرستار در نبردهاى پيامبر صلى الله عليه و آله

۳۴۴۷.صحيح البخارىـ به نقل از سهل بن سعد ساعدى ـ: هنگامى كه كلاه خود بر سرِ پيامبر خدا شكست ، چهره وى به خون نشست و دندان رباعىِ ^۶ ايشان نيز شكست . على عليه السلام با سپر ، آب مى آورد و فاطمه عليهاالسلامـ كه بِدان جا آمد ـ خون را از چهره ايشان مى شست . فاطمه عليهاالسلام چون مشاهده كرد كه خون بر آب غلبه دارد ، حصيرى را برداشت و سوزانْد و اين سوزانده را به زخم پيامبر خدا چسباند و پس از آن ، خون ، فرو نشست .

۳۴۴۸.صحيح مسلمـ به نقل از اَنَس ـ: پيامبر خدا ، اُمّ سُلَيم و زنانى از انصار را با خود به پيكار مى برد و آنان ، آب مى رساندند و مجروحان را درمان مى كردند.

۳۴۴۹.الطبقات الكبرى :اُمّ سُلَيم ، اسلام آورد و با پيامبر خدا ، بيعت كرد و در نبرد حُنَين، در حالى كه به عبد اللّه بن ابى طلحه آبستن بود ، حضور يافت. او پيش تر در نبرد اُحُد به تشنگان ، آب مى رساند و مجروحان را درمان مى كرد.