۲۰۱.دلائل الإمامةـ از امام عسكرى عليه السلام ـ: امام زين العابدين عليه السلام در مدينه و در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله ، در خانه فاطمه عليهاالسلام و به سال ۳۸ هجرى ، پيش از وفات جدّش امير مؤمنان به دنيا آمد . او با جدّش دو سال ، با عمويش حسن عليه السلام [ به عنوان امام ] ، ده سال ، و پس از وفات عمويش ، با پدرش نيز [ به عنوان امام ] ده سال زندگى كرد و پس از شهادت پدرش ، سى و پنج سال زيست .
روزگار دوره امامتش با پادشاهى يزيد بن معاويه ، معاوية بن يزيد ، مروان بن حَكَم ، عبد الملك بن مروان و وليد بن عبد الملك ، مصادف بود .
او در مدينه ، در محرّم سال نود و پنج هجرى ، در پنجاه و هفت سالگى ، درگذشت و سبب در گذشتش ، سمّى بود كه وليد بن عبد الملك به او خورانْد . امام زين العابدين عليه السلام ، در كنار عمويش حسن بن على عليه السلام در بقيع به خاك سپرده شد .
۲۰۲.الإرشاد :سپس عمر بن سعد ، ميان مردم ، بانگِ حركت داد و به سوى كوفه ، رو كردند و دختران امام حسين عليه السلام . . . و امام زين العابدين عليه السلام همراه آنان بودند ، در حالى كه امام زين العابدين عليه السلام ، بيمارى گوارشى شديد داشت و نزديك به مرگ بود .
۲۰۳.شرح الأخبار :امام زين العابدين عليه السلام ، روز واقعه عاشورا با پدرش امام حسين عليه السلام بود و او ، وصىّ امام حسين عليه السلام بود . در آن روزها ، امام محمّد باقر عليه السلام برايش به دنيا آمده و جزو خانواده بود . امام زين العابدين عليه السلام ، در آن ايّام ، به شدّتْ بيمار و سنگين و از جنگ ، ناتوان بود .