۱۷۶.الأعلام ، زِرِكلى :رَباب ، دختر امرؤ القيس بن عَدىّ ، همسر حسين عليه السلام ، نواده شهيد [ـِ پيامبر صلى الله عليه و آله ] ، است كه با وى در واقعه كربلا حضور داشت و هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد ، او را همراه اسيران ، به شام آوردند و سپس به مدينه باز گشت و برخى بزرگان قريش از او خواستگارى كردند ؛ امّا او امتناع ورزيد و پس از حسين عليه السلام ، يك سال در خانه بدون سقف ، زندگى كرد تا آن كه فرسوده شد و از افسردگى در گذشت . او شاعر بود و براى حسين عليه السلام مرثيه سروده است .
۵ / ۴
اُمّ اسحاق
اُمّ اسحاق ـ كه نامش دانسته نيست ـ ، يكى ديگر از همسران امام حسين عليه السلام است. پدرش طلحة بن عبيد اللّه تَيمى و مادرش جَربا ، دختر قَسامه ، از قبيله طَى است.
معاويه ، از وى براى يزيد ، خواستگارى كرد؛ ولى او با امام حسن مجتبى عليه السلام ازدواج نمود و ثمره اين ازدواج، دو پسر به نام هاى حسين (با لقب اَثرَم) و طلحه ، و يك دختر به نام فاطمه بود. اين فاطمه ، همان همسر امام زين العابدين عليه السلام و مادر امام باقر عليه السلام است كه در كربلا نيز حضور داشت. ۱
امام حسن مجتبى عليه السلام به هنگام شهادت، به امام حسين عليه السلام چنين وصيّت كرد: «اى برادر! اُمّ اسحاق را از خانه هايتان ، بيرون مكنيد» .
از اين رو ، امام حسين عليه السلام پس از شهادت برادرش، با اُمّ اسحاق ازدواج كرد و از او صاحب دخترى به نام فاطمه شد.
اُمّ اسحاق ، پس از شهادت امام حسين عليه السلام ، با عبد اللّه بن محمّد بن عبد الرحمان بن ابى بكر ، ازدواج كرد.
از زندگانى اُمّ اسحاق، اطّلاعات بيشترى در دست نيست.
