1.وليد بن عتبة بن ابى سفيان بن حرب ، كارگزار عمويش معاويه در مدينه به سال ۵۷ ق ، بود . زمانى كه خبر مرگ معاويه و بيعت با يزيد منتشر شد ، او بر امام حسين عليه السلام سختگيرى نكرد و از ايشان فاصله گرفت . از اين رو ، مروان او را ملامت نمود و يزيد به خاطر كوتاهى اش ، او را از حكمرانى بر مدينه ، بركنار ساخت . يزيد در سال ۶۱ ق ، او را به حكومت بر مدينه باز گرداند ؛ امّا دوباره در سال ۶۲ ق ، بركنارش كرد ، در حالى كه اوان حركت عبد اللّه بن زبير در مكّه بود . وليد در دمشق بود و زمانى كه ضحّاك بن قيس با ابن زبير بيعت كرد ، وى بر او خرده گرفت . ضحّاك نيز او را به زندان انداخت . شاميان ، تصميم داشتند كه پس از معاوية بن يزيد ، وى را براى خلافت انتخاب كنند ، كه او را زدند و مُرد .

1.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : ج ۱ ص ۴۴۲ ، أنساب الأشراف : ج ۳ ص ۳۶۸ ، تهذيب الكمال : ج ۶ ص ۴۱۴ ، تاريخ دمشق : ج ۱۴ ص ۲۰۶ ، مقتل الحسين عليه السلام للخوارزمي : ج ۱ ص ۱۷۷ ، البداية والنهاية : ج ۸ ص ۱۶۲ ؛ الإرشاد : ج ۲ ص ۳۲ .

2.الوليد بن عتبة بن أبي سفيان بن حرب كان عاملاً لعمّه معاوية على المدينة في سنة ۵۷ هـ ، حين عزل مروان. لمّا جاءه نعي معاوية وبيعة يزيد لم يشدّد على الحسين عليه السلام ، فانملس منه ، فلامه مروان ، وعزله يزيد عن إمرة المدينة لتفريطه ، ثم أعاده سنة ۶۱ هـ ، ثم عزله سنة ثنتين وستين وثورة عبداللّه بن الزبير في إبّانها بمكّة .كان بدمشق حين بايع الضحّاك بن قيس لابن الزبير ، فأنكر ذلك ، فحبسه الضحّاك . أراده أهل الشام على الخلافة بعد معاوية بن يزيد ، فُطعَن و مات (راجع : تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۳۴۳ وتاريخ دمشق: ج ۶۳ ص ۲۰۶-۲۱۲ وسير أعلام النبلاء : ج ۳ ص ۵۳۴ ).

3.تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۳۳۸ ، الكامل في التاريخ : ج ۲ ص ۵۲۹ ، البداية والنهاية : ج ۸ ص ۱۴۶ .