از نابودى و تحريف، اجراى دين و الگو بودن، حائز مقام امامت شده بود و اين شئون ، مى بايست بر تمام رفتار و گفتار و انديشه هاى ايشان سايه مى افكند ، و چگونه حادثه اى به اين بزرگى را مى توان جدا از اين اهداف ، تحليل كرد ؛ حادثه اى كه در آن ، خون پاك انسان هاى بزرگى بر زمين ريخت .
اين ، لايه نخست از اهداف حادثه عاشوراست و ممكن است كسانى كه تعبير «تشكيل حكومت» را به كار برده اند، عنوانى انتزاعى از اين امور را منظور داشته اند. البتّه ـ چنان كه بِدان اشارت رفت ـ ، اين تعبير در مجموع سخنان و نگاشته هاى امام حسين عليه السلام ، به صراحت ، بيان نشده است .
دستاوردهاى اين لايه از هدف حادثه عاشورا، سست شدن بنياد حكومت بنى اميّه ، نابودى حكومت يزيد، پايه ريزىِ قيام هاى انتقام جويانه و آگاهى مردم در آن برهه از تاريخ است كه البتّه در فاصله زمانى نسبتا كوتاهى اتّفاق افتاد .
لايه ديگر
در اين لايه ، هدف از حادثه عاشورا از منظر خداوند متعال، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و اولياى دين ، منظور مى گردد .
در اين جا ، ديگر ، هدف به يك برهه از تاريخ ، محدود نمى شود ؛ بلكه جاودانه ساختن مشعل آزاديخواهى، مبارزه با ستم، بروز كرامت انسانى و آگاهى بخشى منظور است .
در اين جا ميان امام حسين عليه السلام و نهاد انسان ها در طول تاريخ ، رابطه اى عاطفى برقرار مى شود. به نظر مى رسد كه تعبيرهاى زير را در سايه چنين لايه اى از هدف ، مى توان فهميد و تفسير كرد . از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله روايت شده كه فرمود :
إنَّ لِقَتلِ الحُسَينِ حَرارَةً فى قُلوبِ المُؤمِنينَ لا تَبرُدُ أبَداً . ۱
