۲ / ۱۴
پيشگويى پيامبر صلّي الله عليه و آله درباره چگونگى شهادت او
۸۶۹.الأمالى ، صدوقـ به نقل از ابن عبّاس ، از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ: هنگامى كه حسين را ديدم، آنچه را پس از من با او مى كنند، به ياد آوردم . گويى كه مى بينم به حرم و قبر من پناه آورده ؛ امّا پناهش نمى دهند و در رؤيايش ، او را به سينه ام مى چسبانم و به او فرمان كوچ از هجرتگاهم مى دهم و او را به شهادت ، مژده مى دهم ، و او از آن جا به سوى قتلگاه و جايگاه بر خاك افتادنش، بار مى بندد ؛ [به سوى] سرزمين كرب و بلا و قتل و فنا. گروهى از مسلمانان ، او را يارى مى دهند . آنان از سَروران شهيدان امّت من در روز قيامت هستند . گويى به او مى نگرم كه تير خورده و از اسبش به زمين افتاده و سپس مانند گوسفند، سرش را مظلومانه مى بُرند .
۸۷۰.كفاية الأثرـ به نقل از عبد اللّه بن عبّاس ـ: بر پيامبر صلى الله عليه و آله در آمدم و حسن عليه السلام بر گردن و حسين عليه السلام بر روى ران ايشان بود . پيامبر صلى الله عليه و آله صورت و دهان آن دو را مى بوسيد و مى فرمود: «خدايا! دوستدار اين دو را دوست بدار و دشمن آنان را دشمن بدار» .
سپس فرمود: «اى ابن عبّاس! گويى مى بينم كه موى سپيد مَحاسنش از خونش خضاب شده و دعوت مى كند ؛ امّا پاسخى نمى يابد ، و يارى مى طلبد ؛ امّا يارى نمى شود» .
گفتم: اى پيامبر خدا! چه كسانى اين كارها را مى كنند؟
فرمود: «بَدان امّتم! آنان را چه مى شود؟ خدا ، شفاعتم را شامل ايشان نكند!» .
