۸۱۷.تاريخ دمشقـ به نقل از اُمّ سلمه ـ: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به خانه من در آمد و فرمود: «كسى بر من در نيايد» .
امّ سلمه مى گويد: صداى پيامبر صلى الله عليه و آله را شنيدم ؛ ولى چون وارد شدم، حسين بن على عليه السلام را نزد او يافتم و پيامبر خدا را محزون ـ يا گريان ـ ديدم. گفتم: اى پيامبر خدا! چه شده است؟
فرمود: «جبرئيل به من خبر داد كه امّتم پس از من ، اين را مى كشند» .
گفتم: چه كسى او را مى كشد؟
پيامبر صلى الله عليه و آله با اشاره به شنزار فرمود: «اهل اين شنزار ، او را مى كشند» .

۸۱۸.الإرشادـ به نقل از اُمّ سلمه ـ: روزى پيامبر صلى الله عليه و آله نشسته و حسين عليه السلام را در دامان خود نشانده بود كه اشك از چشمانش سرازير شد. گفتم: اى پيامبر خدا! چرا شما را گريان مى بينم، فدايت شوم ؟
فرمود: «جبرئيل نزد من آمد و مرا به خاطر پسرم حسين ، تسليت داد و به من خبر داد كه گروهى از امّتم او را مى كشند . خدا شفاعتم را نصيب آنان نكند!» .

ر.ك : ص ۲۱۱ (نشان داده شدن خاكى كه خون او در آن جا مى ريزد به پيامبر صلى الله عليه و آله ) .

۸۱۷.تاريخ دمشق عن اُمّ سلمة :دَخَلَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله بَيتي ، فَقالَ : لا يَدخُل عَلَيَّ أحَدٌ .
قالَت : فَسَمِعتُ صَوتَهُ ، فَدَخَلتُ فَإِذا عِندَهُ حُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام ، وإذا هُوَ حَزينٌ ـ أو قالَت : يَبكي ـ فَقُلتُ : ما لَكَ يا رَسولَ اللّهِ ؟
قاَل : حَدَّثَني جِبريلُ أنَّ اُمَّتي تَقتُلُ هذا بَعدي .
فَقُلتُ : ومَن يَقتُلُهُ ؟ فَتَناوَلَ مَدَرَةً ^۱ ، فَقالَ : أهلُ هذِهِ المَدَرَةِ يَقتُلونَهُ . ^۲

۸۱۸.الإرشاد عن اُمّ سلمة :بَينا رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ذاتَ يَومٍ جالِسٌ وَالحُسَينُ عليه السلام جالِسٌ في حِجرِهِ ، إذ هَمَلَت عَيناهُ بِالدُّموعِ ، فَقُلتُ لَهُ : يا رَسولَ اللّهِ ، ما لي أراكَ تَبكي جُعِلتُ فِداكَ ؟
فَقالَ : جاءَني جَبرَئيلُ عليه السلام فَعَزّاني بِابنِيَ الحُسَينِ ، وأخبَرَني أنَّ طائِفَةً مِن اُمَّتي تَقتُلُهُ ، لا أنالَهُمُ اللّهُ شَفاعَتي . ^۳

راجع :ص ۲۱۰ (إراءةُ النبيّ صلى الله عليه و آله التربة الّتي يسفك فيها دمه) .