آرى! كارهاى زشت يزيد ، مخفيانه صورت نمى گرفت تا از كسى كه دور است ، پنهان بماند يا كسى بتواند آنها را نديده بگيرد . با اين وصف ، نزديك ترين كسان ، يعنى پدرش ، همه آنها را ناديده انگاشت و در برابر افكار عمومى و برجسته ترين شخصيت هاى جامعه ، خواست پرده پوشى كند و بنا كرد به تعريف كردن از فضل و كمالات او و از سياستدانى اش ، تا سخنگوى دين و نماينده حق و فضيلت ، حسين بن على عليه السلام بر دهانش كوبيد و پرده از رسوايى هاى يزيد ، بر گرفت و آنها را نمايان ساخت .
خود معاويه ، در نامه اى پسرش را توبيخ كرد و زشتكارى اش را غير قابل تحمّل دانست . وى به يزيد نوشته بود : بدان ـ اى يزيد ـ كه اوّلين چيزى كه مستى از تو سلب مى كند ، شناختِ هنگام شكرگزارى خدا بر نعمت هاى آشكار و پياپى اوست ، و اين سلب معرفت ، بزرگ ترين آسيب و مصيبتى سهمناك است ؛ چرا كه آدمى ، نمازى را كه بايد در اوقات معيّن به جاى آورد ، ترك مى كند ، و ترك نماز ، از بزرگ ترين آفت هاى مستى و مى گسارى است و پس از آن ، اين آفت كه آدمى كارهاى بد را خوب مى پندارد و مرتكب گناه مى شود و امور پنهان كردنى را آشكار مى كند و راز را افشا مى نمايد . بنا بر اين ، خود را از اين كه در پنهان ، كارى انجام مى دهى ، در امان و بى مخاطره مپندار و به كار خود ، ادامه مده ... . ^۱
با توجّه به همين رذيلت ها و رسوايى هاى شُهره يزيد بوده كه حسن بصرى ، تعيين او را به حكومت ، يكى از چهار گناه سهمگين معاويه و از تبهكارى او شمرد ^۲ . ^۳

از واقعه كربلا ، در مدينه] شهيد شد ـ ، در نطقش گفت: همشهريانم! از خداى يگانه بى شريك ، بترسيد و پرهيزگارى كنيد . به خدا سوگند ، از قيام بر ضدّ يزيد ، آن قدر خوددارى كرديم كه ترسيديم از آسمان ، سنگ بر سرمان فرو ريزد . او كسى است كه مادر و دختر و چند خواهر را با هم به ازدواج خويش در مى آورد و شراب مى خورد و نماز را ترك مى كند . به خدا ، اگر از مردم هم كسى با من نبود ، باز در راه خدا و بر ضدّ او ، به نيكوترين وجهى مبارزه مى كردم . ^۱
وقتى به مدينه رسيد ، مردم از او پرسيدند : او را چگونه ديدى؟
گفت: من از نزد كسى مى آيم كه ـ به خدا سوگند ـ اگر همراهى جز همين فرزندانم نيابم ، با آنان بر ضدّ او جهاد خواهم كرد . ^۲
منذر بن زبير ، چون به مدينه وارد شد ، گفت: يزيد به من جايزه اى به مبلغ يكصد هزار [سكّه ]داده است و اين سبب نمى شود كه ماهيّت او را به اطّلاع شما نرسانم . به خدا ، او شراب مى خورَد . به خدا ، آن قدر مست مى كند كه نمازش را ترك مى نمايد . ^۳
عُتبة بن مسعود ، به ابن عبّاس گفت: با يزيد كه شراب مى خورَد و با كنيزان مطرب ، هوسبازى مى كند و با خون سردى و گستاخى ، دست به كارهاى زشت مى زند ، بيعت مى كنى؟!
گفت: خاموش باش! مگر فراموش كردى كه چه گفتم؟ بسيار شرابخوار و بدتر از شرابخوار خواهد آمد كه شما ، با شتاب ، با او بيعت خواهيد كرد . هان! به خدا ، من شما را از آن، منع مى كنم و پرهيز مى دهم ، در عين حالى كه مى دانم شما مرتكب خواهيد شد ، تا آن كه آن قُرَشى به دار آويخته را در مكّه به دار آويزند .
و مقصودش عبد اللّه بن زبير بود . ^۴