۱۱۰۷.الإرشاد :چون مسلم بن عقيل ـ كه خداوند ، او را رحمت كند ـ خبر آمدن عبيد اللّه بن زياد به كوفه و سخنانش را شنيد و از سختگيرى هايش بر سران قبايل و ديگر مردم باخبر شد، از خانه مختار به سمت خانه هانى بيرون آمد و به خانه هانى وارد شد و شيعيان به صورت ناشناس و پنهانى و با سفارش يكديگر به كتمان امور، با مسلم در خانه هانى ، رفت و آمد مى كردند.

۱۱۰۸.الأخبار الطوال :مسلم بن عقيل، چون خبر آمدن عبيد اللّه بن زياد و بازگشت نعمان و سخنرانى ابن زياد و تهديدهايش را شنيد ، بر جان خود ترسيد و از خانه اى كه در آن اقامت داشت، شبانه بيرون آمد و به خانه هانى بن ورقه مَذحِجى ـ كه يكى از اشراف كوفه بود ـ وارد شد . مسلم در بيرونىِ منزل هانى ايستاد و كسى را در پى هانى ـ كه در اندرون بود ـ ، فرستاد و درخواست كرد نزد او بيايد. هانى ، نزد مسلم آمد. مسلم ، بلند شد و بر او سلام كرد و گفت: آمده ام تا مرا پناه دهى و ميزبانم باشى.
هانى گفت: با اين كار ، مرا به بيش از طاقتم تكليف كردى . اگر نه اين بود كه وارد منزلم شده اى ، دوست مى داشتم از نزد من بروى ؛ ولى با اين كار ، حقّى بر من پيدا كرده اى .
آن گاه او را به اندرونى بُرد و محلّى را به وى اختصاص داد . شيعيان در خانه هانى ، با او رفت و آمد مى كردند.

۱۱۰۹.الملهوف :مسلم بن عقيل، چون خبر آمدن ابن زياد را شنيد، از معلوم شدن جايش، بر جانش ترسيد و از خانه مختار بيرون آمد و به سمت خانه هانى بن عروه رفت و او وى را پناه داد. رفت و آمدِ شيعيان نزد او بسيار شد و البتّه عبيد اللّه بن زياد ، جاسوسان بسيارى براى او گماشته بود.

۱۱۰۷.الإرشاد :لَمّا سَمِعَ مُسلِمُ بنُ عَقيلٍ ـ رَحِمَهُ اللّه ُ ـ بِمَجيءِ عُبَيدِ اللّه ِ بنِ زِيادٍ الكوفَةَ ، ومَقالَتِهِ الَّتي قالَها ، وما أخَذَ بِهِ العُرَفاءَ وَالنّاسَ ، خَرَجَ مِن دارِ المُختارِ حَتَّى انتَهى إلى دارِ هانِئِ بنِ عُروَةَ فَدَخَلَها ، وأخَذَتِ الشّيعَةُ تَختَلِفُ إلَيهِ في دارِ هانِئٍ عَلى تَسَتُّرٍ وَاستِخفاءٍ مِن عُبَيدِ اللّه ِ ، وتَواصَوا بِالكِتمانِ . ^۱

۱۱۰۸.الأخبار الطوال :بَلَغَ مُسلِمَ بنَ عَقيلٍ قُدومُ عُبَيدِ اللّه ِ بنِ زِيادٍ ، وَانصرافِ النُّعمانِ ، وما كانَ مِن خُطبَةِ ابنِ زِيادٍ ووَعيدِهِ ، فَخافَ عَلى نَفسِهِ . فَخَرَجَ مِنَ الدّارِ الَّتي كانَ فيها بَعدَ عَتَمَةٍ ، حَتّى أتى دارَ هانِئِ بنِ وَرَقَةَ المَذحِجِيِّ ، وكانَ مِن أشرافِ أهلِ الكوفَةِ ، فَدَخَلَ دارَهُ الخارِجَةَ ، فَأَرسَلَ إلَيهِ وكانَ في دارِ نِسائِهِ ، يَسأَلُهُ الخُروجَ إلَيهِ ، فَخَرَجَ إلَيهِ . وقامَ مُسلِمٌ ، فَسَلَّمَ عَلَيهِ ، وقالَ : إنّي أتَيتُكَ لِتُجيرَني وتُضَيِّفَني .
فَقالَ لَهُ هانِئٌ : لَقَد كَلَّفتَني شَطَطا بِهذَا الأَمرِ ، ولَولا دُخولُكَ مَنزِلي لَأَحبَبتُ أن تَنصَرِفَ عَنّي ، غَيرَ أنَّهُ قَد لَزِمَني ذِمامٌ لِذلِكَ . فَأَدخَلَهُ دارَ نِسائِهِ ، وأفرَدَ لَهُ ناحِيَةً مِنها . وجَعَلَتِ الشّيعَةُ تَختَلِفُ إلَيهِ في دارِ هانِئٍ . ^۲

۱۱۰۹.الملهوف :لَمّا سَمِعَ مُسلِمُ بنُ عَقيلٍ بِذلِكَ [أي بِقُدومِ ابنِ زِيادٍ] ، خافَ عَلى نَفسِهِ مِنَ الاِشتِهارِ ، فَخَرَجَ مِن دارِ المُختارِ ، وقَصَدَ دارَ هانِئِ بنِ عُروَةَ فَآواهُ ، وكَثُرَ اختِلافُ الشّيعَةِ إلَيهِ ، وكانَ عُبَيدُ اللّه ِ بنُ زِيادٍ قَد وَضَعَ المَراصِدَ ^۳ عَلَيهِ . ^۴