۶ / ۲۱
مِسوَر بن مَخرَمه ۱
۱۳۵۵.الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) :مِسوَر بن مَخرَمه، براى حسين عليه السلام نوشت كه : «مبادا از نامه هاى مردم عراق ، فريفته شوى و ابن زبير به تو بگويد كه به آنان بپيوندى و آنان، ياور تو اند! مَبادا كه حرم را رها كنى! اگر آنان به تو نياز دارند، رنج سفر را بر خود، هموار مى سازند تا به تو برسند و تو با نيرو و توشه، قيام كنى» .
حسين عليه السلام براى او آرزوى پاداش نيكو كرد و فرمود: «در اين باره، از خدا مى خواهم كه خير پيش آورد» .
۶ / ۲۲
يزيد بن اَصَم ۲
۱۳۵۶.تاريخ دمشقـ به نقل از سفيان بن عُيَينَه ـ: يزيد بن اَصَم، براى حسين بن على عليه السلام هنگامى كه حركت كرد ، نامه نوشت: «امّا بعد ، پس همانا مردم كوفه ، تنها كينه تو را دارند و كسانى هستند كه آرام نمى گيرند . من ، تو را در پناه خدا قرار مى دهم كه با جرقّه آنان ، فريب بخورى و آب را در سراب بريزى! « شكيبا باش كه وعده خدا حق است و [مراقب باش] آنها كه يقين ندارند» يعنى مردم كوفه «تو را به خوارى نكشانند » .
1.مِسوَر بن مخرمة بن نوفل قرشى زهرى ـ كه كنيه اش ابو عبد الرحمان و يا ابو عثمان است ـ ، در سال دوم هجرى در مكّه به دنيا آمد . وى از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت كرده و فقيه بوده است . وى طرفدار دايى اش عبد الرحمان بن عوف، از اعضاى شورا [براى انتخاب جانشين عمر براى خلافت] بود. او تا كشته شدن عثمان، در مدينه ماند و سپس به مكّه رفت و در آن جا ماند تا معاويه از دنيا رفت. وى، بيعت با يزيد را نمى پسنديد و مى گفت : او مى گسار است . وقتى اين خبر به يزيد رسيد ، به امير مدينه نامه نوشت و او را تازيانه زد و مسور نيز شعرى سرود.
در نبرد شاميان با ابن زبير ، سنگى كه با منجنيق پرتاب شد ، به او اصابت كرد و او در حجر ، نماز مى خواند. پس از آن ، مدّتى زنده ماند و در سال ۶۴ هجرى در گذشت.
2.ابو عوف يزيد بن اصم عامرى بكايى كوفى ، از بزرگان تابعيان در شهر رَقّه است . گفته اند كه او در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله به دنيا آمد و برخى گفته اند : پيامبر صلى الله عليه و آله را ديد ؛ ولى اين مطلب به اثبات نرسيده است . وى پُر حديث است . از خاله اش ميمونه، همسر پيامبر صلى الله عليه و آله روايت هاى فضائل امير مؤمنان عليه السلام را نقل كرده است. وى در سال ۱۱۳ يا ۱۱۴ هجرى، به هنگام خلافت يزيد بن عبد الملك ، در گذشت. نيز گفته شده كه در سال ۱۰۱ هجرى در گذشت.
