۶ / ۱۴
عبد اللّه بن مُطيع ۱
۱۳۲۷.تاريخ الطبرىـ به نقل از عُقْبه سَمعان ـ: از مدينه بيرون رفتيم و راه بزرگ (اصلى) را پيش گرفتيم. خاندان حسين عليه السلام به وى گفتند: بهتر ، آن است كه از راه بزرگ (اصلى) صرف نظر كنى تا تعقيب كنندگان به تو نرسند ، چنان كه ابن زبير ، چنين كرد .
فرمود : «نه، به خدا! از اين راه، جدا نمى شوم تا خدا، هر چه را دوست مى دارد ، پيش آوَرَد» .
عبد اللّه بن مطيع ، به پيشواز ما آمد ۲ و به حسين عليه السلام گفت: فدايت شوم! كجا مى روى؟ فرمود : «اكنون به سوى مكّه مى روم و پس از آن ، از خدا، خير مى جويم» .
گفت: خدا، براى تو خير بخواهد و ما را فداى تو كند! اگر به مكّه رفتى ، مبادا به كوفه نزديك شوى كه شهرى است شوم! پدرت، آن جا كشته شد و برادرت را بى يار گذاشتند و به غافلگيرى ، ضربتى به وى زدند كه نزديك بود او را بكشد. در حرم بمان كه سَرور عربى. به خدا ، مردم حجاز، هيچ كس را به جاى تو بر نمى گيرند و مردم، از هر سو به سمت تو مى آيند . عمو و دايى ام به فدايت! از حرم خدا دور مشو كه اگر نابود شوى ، پس از تو ، ما به بردگى كشيده مى شويم .
حسين عليه السلام رفت تا به مكّه رسيد.
1.ابو سليمان عبد اللّه بن مطيع بن اسود قرشى عَدَوى، در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله به دنيا آمد و از صحابه است . گفته اند از پيامبر صلى الله عليه و آله حديث نقل كرده است. وى از بزرگان قريش و شجاع و چابك بود. وقتى حسين بن على عليه السلام از مدينه ره سپار مكّه بود ، بر او گذشت. در حادثه حَرّه ، وى فرمانده مردم مدينه از جانب قريش بود و چون اين حادثه به شكست انجاميد ، فرار كرد و در مكّه سكونت گزيد . عبد اللّه بن زبير ، او را به اميرى كوفه منصوب كرد ؛ ولى مختار بر او غالب شد و او را از كوفه بيرون راند. وى به ابن زبير پيوست و در محاصره حَجّاج ، همراه عبد اللّه بن زبير بود. وى در نبرد با شاميان شركت داشت و در سال ۷۳ يا ۷۴ ق، در همان نبرد ، كشته شد و سر او را به همراه سر عبد اللّه بن زبير [براى حَجّاج] فرستادند .
2.بيشتر منابع ، محلّ ملاقات عبد اللّه بن مطيع با امام حسين عليه السلام را بين مدينه و مكه دانسته اند؛ ولى در برخى از منابع تاريخى، محلّ ملاقات ميان مكه و كوفه ثبت شده است. از اين رو، نمى توان به دقّت، محلّ ملاقات را تعيين كرد.
