۴۶ . غلام تُرك

وى ، برده دانشمندى بود كه توفيق شهادت در ركاب امام حسين عليه السلام را يافت . خوارزمى ، در باره او آورده است :
جوان تركى كه قارى قرآن و عربيدان بود ، براى مبارزه به ميدان آمد . او كه از غلامان حسين عليه السلام بود ، نبرد را شروع كرد ، در حالى كه چنين رَجَز مى خواند : ^۱
دريا ، از [ نيزه ] انداختن و [ شمشير ] زدنم ، متلاطم مى شودو فضا ، از تير و تيراندازى ام آكَنْده مى شود .
زمانى كه شمشيرم در دست راستم ، برق مى زنددل حسود مورد احترام ، مى شكافد .
سپس ، تعدادى را كُشت . او را دوره كردند و به زمينش زدند . حسين عليه السلام به سوى او آمد و گريست و صورتش را بر صورت او گذاشت . او چشمانش را باز كرد و حسين عليه السلام را ديد و لبخندى زد و به سوى پروردگارش ، ره سپار شد . ^۲

السَّلامُ عَلى عُمَرَ بنِ ضُبَيعَةَ الضُّبَعِىِّ ! ^۱ سلام بر عمر بن ضُبَيعه ضُبَعى !

۴۴ . عمرو بن عبد اللّه جُندَعى

او از افرادى است كه گفته شده در روز عاشورا ، مجروح شد و يك سال بعد ، به شهادت رسيد . ^۲ ابن شهرآشوب ، او را جزو شهداى حمله اوّل دشمن ، آورده است . ^۳ نام او در «زيارت ناحيه» ، با اين عبارت آمده است :
السَّلامُ عَلَى المُرثَثِّ مَعَهُ (مَعَ سَوّارٍ) ، عَمروِ بنِ عَبدِ اللّهِ الجُندَعِىِّ ! ^۴ سلام بر زخمىِ زمينگير شده با او (سوّار) ، عمرو بن عبد اللّه جُندَعى !

۴۵ . عُمَير (عمرو) بن عبد اللّه مَذحِجى

ابن اعثم ، خوارزمى و ابن شهرآشوب ، رَجَزى براى او در روز عاشورا ، نقل كرده اند و خوارزمى ، نام دو قاتل او را نيز آورده است .
در باره وى ، آمده :
عمير بن عبد اللّه مَذحِجى ... به ميدان آمد ، در حالى كه مى گفت : ^۵
طايفه سعد و قبيله مَذحِج ، مى دانندكه من ، شير بيشه ام و هيچ مانعى نمى تواند در پيش رويم بِايستد
[ سرِ ] زرهپوشان را با شمشيرم مى پرانَمو رقيب را هنگام مارپيچ رفتن ، رها مى كنم
همانند شكار كردن كفتارِ لرزان و لغزانهر كس را كه ببينى ، در جلو راهم ايستاده است .
و جنگ مدام و جانانه اى كرد تا مسلم ضُبابى و عبد اللّه بَجَلى ، با كمك يكديگر ، او را كُشتند . ^۶