1.. ك : ج ۴ ص ۲۹ (بخش هفتم / فصل سوم / فرستاده شدن نماينده ويژه امام عليه السلام به همراه نامه به كوفه).

2.ر. ك: ص ۱۳۵ (فصل دوم / سخنى درباره شهداى حمله نخست) .

3.إنّي لِمَن يُنكِرُنِى ابنُ الكَدَنإنّى عَلى دينِ حُسَينٍ وحَسَن .

4.أنساب الأشراف : ج ۳ ص ۴۰۴ .

5.اگرچه رَجَز عبد الرحمان ارحبى و عبد الرحمان يَزَنى و نيز چگونگى شهادت آنها متفاوت نقل شده است ، ليكن چون اين موارد در نقل هاى طبرى ، مفيد و فضيل بن زبير نيست ، به نظر مى رسد كه همگى ، اشاره به يك نفر باشد .

6.أنَا ابنُ عَبدِ اللّه ِ مِن آلِ يَزَندينى عَلى دينِ حُسَينٍ وحَسَن أضرِبُكُم ضَربَ فَتىً مِنَ اليَمَنأرجو بِذاكِ الفَوزَ عِندَ المُؤتَمَن .

7.الفتوح : ج ۵ ص ۱۰۶ ، مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمى : ج ۲ ص ۱۷ ؛ المناقب ، ابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۱۰۲ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۲۲ .

1.ر. ك: ص ۱۳۵ (فصل دوم / سخنى درباره شهداى حمله نخست) .

2.در زيارت رجبيّه ، «مسلم» به جاى «سالم» آمده است . در اين باره ، ر. ك: ج ۱۲ ص ۱۲۱ (بخش سيزدهم / فصل دوازدهم / زيارت امام عليه السلام در اوّل رجب) .

3.ر . ك : ج ۱۲ ص ۲۶۲ (بخش سيزدهم / فصل سيزدهم / زيارت دوم به روايت الإقبال) .

4.الأمالى ، شجرى: ج ۱ ص ۱۷۲، الحدائق الورديّة: ج ۱ ص ۱۲۲ .

5.رجال الطوسى : ص ۱۰۳ .

6.تاريخ الطبرى : ج ۵ ص ۳۵۴ ، أنساب الأشراف : ج ۳ ص ۳۷۰ ، الأخبار الطّوال : ص ۲۲۹ ، مقتل الحسين عليه السلام ، خوازمى : ج ۱ ص ۱۹۴ ، الفتوح: ج ۵ ص ۲۹، تذكرة الخواص: ص ۲۴۴ ؛ الإرشاد: ج ۲ ص ۳۷ و ص ۳۹ ، الحدائق الورديّة: ج ۱ ص ۱۲۲ ، الأمالى ، شجرى: ج ۱ ص ۱۷۳ ، المناقب ، ابن شهرآشوب: ج ۴ ص ۹۰ و ص ۱۱۳ ، بحار الأنوار : ج ۴۴ ص ۳۳۳ .

7.رجال الطوسى : ص ۱۰۳ .

8.ر. ك: ج ۴ ص ۱۳ (بخش هفتم / فصل سوّم / نامه كوفيان به امام عليه السلام و دعوت او به قيام).