۱۷۳۶.تاريخ الطبرىـ به نقل از فُضَيل بن خديج كِنْدى ـ: و امّا عمر بن خالد صَيداوى، جابر بن حارث سَلمانى، سعد، غلامِ عمر بن خالد و مُجَمِّع بن عبد اللّه عائِذى ، در آغاز جنگ، به نبرد پرداختند و با شمشيرهايشان ، به سوى لشكر ابن زياد ، هجوم بُردند . چون آنها به ميان لشكر دشمن فرو رفتند ، گِردشان را گرفتند و آنان را محاصره كرده ، از ديگر يارانشان جدا كردند ؛ امّا عبّاس بن على عليه السلام ، بر دشمن يورش بُرد و نجاتشان داد و آنان ، زخمى و خونين ، [ از حلقه محاصره دشمن ]بيرون آمدند . هنگامى كه دشمن به آنها نزديك شد، با شمشيرهايشان ، حمله كردند و در همان آغاز ، به نبرد پرداختند تا يك جا به شهادت رسيدند .
۱۷۳۷.الملهوف :عمرو بن خالد صَيداوى ، به ميدان آمد و خطاب به حسين عليه السلام گفت: اى ابا عبد اللّه ! فدايت شوم ! قصد كرده ام كه به يارانم بپيوندم و دوست ندارم كه جا بمانم و تو را يكّه و تنها ، ميان خاندانت ، كُشته ببينم .
حسين عليه السلام به او فرمود : «پيش برو كه ما نيز تا ساعتى ديگر به تو مى پيونديم» .
او نيز پيش رفت و جنگيد تا كُشته شد . خشنودى خداوند، بر او باد!
