265
دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد ششم

۱۶۹۶.تاريخ الطبرىـ به نقل از نُمَير بن وَعْله ـ: ايّوب بن مِشرَح خَيوانى مى گفت : به خدا سوگند ، من اسب حُرّ بن يزيد را پِى كردم . تيرى به قلبش زدم و طولى نكشيد كه اسب ، با لرزه و اضطراب ، افتاد و حُر ، مانند شيرى از روى آن برجَست و شمشير در دست ، چنين رَجَز مى خواند :

اگر اسبم را پى مى كنيد ، من فرزندى آزاده امشجاع تر از شيرِ شرزه .
او مى گفت : تا كنون ، كسى مانند او نديده ام كه [ سپاه را ] چنان بشكافد .
برخى بزرگان قبيله به او (ايّوب) گفتند : تو او (حُر) را كُشتى ؟
گفت : نه . به خدا ، من او را نكُشتم ! ديگرى او را كُشت و دوست نداشتم كه او را بكُشم .
ابو وَدّاك به او گفت : چرا ؟
[ ايّوب ] گفت : او را از شايستگان ، به شمار مى آوردند و ـ به خدا سوگند ـ ، اگر چنين بود و كُشتن او گناه ، اين كه خدا را با گناه زخم زدن و حضور در نبرد با او ديدار كنم ، برايم دوست داشتنى تر است از اين كه او را با گناه كشتن يكى از آنان ، ديدار كنم .
ابو وَدّاك به او گفت : من جز اين نمى بينم كه تو ، خدا را با گناه كُشتن همه آنان ، ديدار مى كنى . چنين نمى بينى كه اگر تو، اين را با تير نمى زدى و آن را پى نمى كردى و ديگرى را با تير از پا نمى انداختى و در جنگ ، حضور نمى يافتى و به آنان ، حمله نمى كردى و يارانت را تحريك و آنها را افزون نمى نكردى و به گاه حمله آنان ، از پيشِ رويشان مى گريختى و ايستادگى نمى كردى و آن ديگرى و بقيّه همراهانت نيز چنين نمى كردند ، حُر و همراهانش ، كشته مى شدند ؟ شما ، همگى در خون آنها شريك هستيد .
[ ايّوب ] به او گفت : اى ابو وَدّاك ! تو ما را از رحمت خدا ، نااميد مى كنى . اگر تو روز قيامت ، حسابرس ما شدى، خدا تو را نيامرزد ، اگر ما را بيامرزى !
ابو وَدّاك گفت : سخن ، همان است كه به تو گفتم .


دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد ششم
264

۱۶۹۶.تاريخ الطبري عن نمير بن وعلة :إنَّ أيّوبَ بنَ مِشرَحٍ الخَيوانِيُّ كانَ يَقولُ : أنَا وَاللّهِ عَقَرتُ بِالحُرِّ بنِ يَزيدَ فَرَسَهُ ، حَشَأتُهُ ۱ سَهما فَما لَبِثَ أن اُرعِدَ الفَرَسُ وَاضطَرَبَ وكَبا ، فَوَثَبَ عَنهُ الحُرُّ كَأَنَّهُ لَيثٌ وَالسَّيفُ في يَدِهِ وهُوَ يَقولُ :

إن تَعقِروا بي فَأَنَا ابنُ الحُرِّأشجَعُ مِن ذي لِبَدٍ هِزَبرِ
قالَ : فَما رَأَيتُ أحَدا قَطُّ يُفري فَريَهُ ۲ .
قالَ : فقال لَهُ أشياخٌ مِنَ الحَيِّ : أنتَ قَتَلتَهُ ؟ قالَ : لا وَاللّهِ ما أنَا قَتَلتُهُ ، ولكِن قَتَلَهُ غَيري ، وما اُحِبُّ أنّي قَتَلتُهُ ، فَقالَ لَهُ أبُو الوَدّاكِ : ولِمَ ؟
قالَ : إنَّهُ كانَ زَعَموا مِنَ الصّالِحينَ ، فَوَاللّهِ لَئِن كانَ ذلِكَ إثما ، لَأَن ألقَى اللّهَ بِإِثمِ الجِراحَةِ وَالمَوقِفِ أحَبُّ إلَيَّ مِن أن ألقاهُ بِإِثمِ قَتلِ أحَدٍ مِنهُم .
فَقالَ لَهُ أبُو الوَدّاكِ : ما أراكَ إلّا سَتَلقَى اللّهَ بِإِثمِ قَتلِهِم أجمَعينَ ، أرَأَيتَ لَو أنَّكَ رَمَيتَ ذا فَعَقَرتَ ذا ، ورَمَيتَ آخَرَ ووَقَفتَ مَوقِفا ، وكَرَرتَ عَلَيهِم ، وحَرَّضتَ أصحابَكَ ، وكَثَّرتَ أصحابَكَ ، وحُمِلَ عَلَيكَ فَكَرِهتَ أن تَفِرَّ ، وفَعَلَ آخَرُ مِن أصحابِكَ كَفِعلِكَ وآخَرُ وآخَرُ ، كانَ هذا وأصحابُهُ يُقتَلونَ ؟ أنتُم شُرَكاءُ كُلُّكُم في دِمائِهِم .
فَقالَ لَهُ : يا أبَا الوَدّاكِ ، إنَّكَ لَتُقَنِّطُنا مِن رَحمَةِ اللّهِ ! إن كُنتَ وَلِيَّ حِسابِنا يَومَ القِيامَةِ فَلا غَفَرَ اللّهُ لَكَ إن غَفَرتَ لَنا ! قالَ : هُوَ ما أقولُ لَكَ . ۳

1.حَشَأتُ الرجل : إذا أصبت جوفه (الصحاح : ج ۱ ص ۴۳ «حشأ») .

2.أفرَيتُ الأوداجَ : قطعتها ، وأفريت الشيء شققته (الصحاح : ج ۶ ص ۲۴۵۴ «فرا») .

3.تاريخ الطبري : ج ۴ ص ۴۳۷ .

  • نام منبع :
    دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد ششم
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    16
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    01/01/1388
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 3970
صفحه از 444
پرینت  ارسال به