ويژگى هاى بُرَير بن خُضَير
۱ . قرآن شناسى
بُرَير، از بزرگ ترين قرآن شناسان عصر خود در كوفه بوده است ، به گونه اى كه وى «أقرأ أهل زمانه (بهترين قارى عصر خود) » و «سيّد القُرّاء (سرور قاريان)» شمرده شده است .
گفتنى است كه لقب «قارى»، در آن دوران ، به كسى اطلاق مى شده كه علاوه بر آشنايى با الفاظ قرآن و قرائت آن ، با مفاهيم قرآن و احكام آن نيز آشنايى داشته است .
۲ . بصيرت كامل
بُرَير ، به مبانى دينى خود ، اعتقادى راسخ ، و نسبت به حقّانيت راهى كه در پيش گرفته بود ، بصيرت كامل داشت و از اين رو ، در مناظره با يزيد بن مَعقِل در روز عاشورا ، او را به مباهله دعوت كرد و با غلبه يافتن بر او ، دعايش به اجابت رسيد و حقّانيت خود را اثبات نمود .
۳ . پارسايى
يكى ديگر از ويژگى هاى بُرَير ، پارسايى ، عبادت ، شب زنده دارى و روزه دارى است . در باره او گزارش شده است كه :
بُرَير، از پارسايانى بود كه روزها را روزه مى گرفتند و شب ها را به نماز مى ايستادند .
۴ . سخنورى
وى از سخنوران توانا بود . سخنان وى در ذى حُسُم و هنگامى كه سپاه كوفه ، مانع از رسيدن آب به اهل بيت امام عليه السلام شده بود، و نيز احتجاج او در روز عاشورا بر كوفيان به فرمان امام عليه السلام ، دليل روشنى بر توانايى او در سخنورى است .
همچنين ، وى با اجازه امام عليه السلام ، در موضوع آب با ابن سعد ، گفتگو كرد .
