۲ / ۱۵
دعا و گريه برخى بزرگان كوفه براى امام عليه السلام
۱۶۷۱.تاريخ الطبرىـ به نقل از سعد بن عُبَيده ـ: برخى بزرگان كوفه ، بر تپّه اى ايستاده بودند و مى گريستند و مى گفتند: خدايا ! نصرتت را نازل كن .
گفتم: اى دشمنان خدا! چرا پايين نمى آييد و يارى اش نمى دهيد؟!
۲ / ۱۶
آخرين دعاى حسين عليه السلام در روز عاشورا
۱۶۷۲.مصباح المتهجّدـ به نقل از ابو عبد اللّه ، حسين بن على بن سفيان بَزوفَرى ـ: آخرين دعاى امام حسين عليه السلام در روزى كه او را در ميان گرفتند و مغلوب شد ، [اين بود ] : «خداوندا ! تو والامكان ، سِتُرگِ چيره ، چاره ساز و بى نياز از آفريده هايى كه بزرگى ات فراگير است و بر هر چه بخواهى ، توانايى . رحمتت نزديك و وعده ات راست است . فرو ريزنده نعمت ، نيكوْآزمون ، نزديكْ چون خوانده شوى ، محيط بر هر چه آفريدى ، پذيرنده توبه آن كه به سويت باز گردد ، توانا بر هر چه اراده كنى ، دريابنده هر چه بجويى ، سپاس گزارى ، چون سپاسَت بگزارند و ياد كننده اى ، چون يادت كنند ! از سرِ نياز ، تو را مى خوانم و از سرِ نادارى ، به تو رغبت مى ورزم و از سرِ ترس ، به تو پناه مى برم و از سرِ اندوه ، نزد تو مى گِريم و از سرِ ضعف ، يارى ات را مى طلبم و براى كفايت كردن ، بر تو توكّل مى كنم . ميان ما و قوم ما ، داورى كن كه آنان ، ما را فريفتند و نيرنگ زدند و ما را وا نهادند و به ما خيانت كردند و ما را كُشتند ، در حالى كه ما خاندانِ پيامبرت و فرزندان حبيبت محمّد بن عبد اللّه صلى الله عليه و آله هستيم كه او را به رسالتت برگزيدى و بر وحى ات امينش كردى . پس براى ما فَرَجى و گشايشى قرار ده ، به رحمتت ، اى مهربان ترينِ مهربانان !» .
