۵/ ۳
عبد اللّه بن على
امام على عليه السلام ، از همسرش اُمّ البنين ، چهار فرزند به نام هاى : عبّاس ، عبد اللّه ، عثمان و جعفر داشت كه همه آنها در كربلا ، شهيد شدند .
كنيه عبد اللّه ، ابو محمّدِ اكبر و لقبش عبد اللّهِ اصغر بود . سنّ او هنگام شهادت ، ۲۵ سال گزارش شده است .
عبّاس عليه السلام ، مايل بود كه تا زنده است ، جانبازى برادرانش را در راه امام عليه السلام و برادرِ بزرگ تر خود ببيند و اجر شكيبايان را ببرد . لذا خطاب به برادرش عبد اللّه گفت :
در پيشِ رويم بجنگ [و شهيد شو] ، تا [ كشته شدن ] تو را ببينم و [ در راه خدا ]به شمار آورم ، كه تو فرزندى ندارى .
آن گاه ، عبد اللّه به ميدان آمد و در حالى كه اين اشعار را زمزمه مى كرد ، به صف دشمن ، حمله كرد تا شهيد شد :
من ، پسرِ داراى دليرى و شايستگى هايمآن علىِ نيكوى صاحب تلاش
آن شمشير پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، دارنده عبرت ها [ و پندها ]هر گاه كه حوادث هولناك رُخ مى نمودند .
نام وى در «زيارت رجبيّه» آمده است . در «زيارت ناحيه مقدّسه» نيز مى خوانيم :
سلام بر عبد اللّه ، فرزند امير مؤمنان ؛ خوبْ آزموده شده در بلا ، ندا دهنده به ولايت در عرصه كربلا و ضربه خورده از جلو و پشت ! خداوند ، قاتلش هانى بن ثُبَيت حَضرَمى را لعنت كند !
