۱۷۹۵.المناقب ، ابن شهرآشوب :سپس برادر حسين عليه السلام ، جعفر ، به ميدان پا نهاد و اين شعر را سرود :
من ، جعفرِ صاحب بزرگوارى امفرزند علىِ نيك و بخشنده .
آن وصىّ بلندمرتبه و حاكمجعفر [ طيّار ] ، مرا از داشتن عمو و دايى ، كفايت مى كند .
از حسين ، آن بخشنده همچون باران ، حمايت مى كنم .
خولى اَصبَحى ، به او تيرى زد كه به شَقيقه يا چشمش خورد [ و او را كُشت ] .
