۲ / ۱۲
فريادِ جبرئيل عليه السلام
۲۱۲۰.كامل الزياراتـ به نقل از حلبى ـ: امام صادق عليه السلام به من فرمود : «هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد ، خانواده ما شنيدند كه كسى در مدينه مى گويد : امروز ، بلا بر اين امّت فرود آمد . ديگر روز خوشى نخواهيد ديد ، تا قائم شما قيام كند و سينه هايتان را شفا دهد و دشمنتان را بكشد و انتقام خون ها را بگيرد .
مردم از اين ندا ، وحشت كردند و گفتند : اين سخن ، بر اثر حادثه اى است كه اتّفاق افتاده است و ما از آن بى اطّلاعيم . سپس خبرِ كشته شدن حسين عليه السلام [به مدينه ]رسيد . آن را كه حساب كردند ، همان شبى بود كه اين ندا به گوش رسيده بود» .
به امام صادق عليه السلام گفتم : فدايت شوم ! تا كى شما و ما ، در اين كشتار و هراس و سختى خواهيم بود؟
امام عليه السلام فرمود : «تا آن هنگامى كه هفتاد ... ۱ بيايد و زمان هفتاد برسد . هنگامى كه وقت هفتاد برسد ، پرچم ها (نشانه ها) پشت سر هم و مانند دانه هاى تسبيح ، پيش مى آيند . هر كس آن روزگار را درك كند ، چشمش روشن خواهد شد .
هنگامى كه حسين عليه السلام كشته شد ، كسى به ميان لشكر ابن زياد رفت و فريادى كشيد . او را باز داشتند . او به ايشان گفت : چگونه فرياد نكشم ، در حالى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ايستاده است و يك بار به آسمان مى نگرد و يك بار به دسته شما ؟!من مى ترسم كه بر ساكنان زمين ، نفرين كند و من هم ميان آنان هلاك شوم !
آنان به يكديگر گفتند : اين ، انسانى ديوانه است .
توبه كنندگان گفتند : به خدا سوگند ، ما براى خود ، كارى نكرديم . سَرور جوانان بهشت را براى فرزند سميّه كشتيم .
آنان بر عبيد اللّه بن زياد ، شوريدند و كارشان به آن جا رسيد كه مى دانى» .
به امام عليه السلام گفتم : فدايت شوم ! اين فرياد كننده ، كه بود؟
فرمود : «ما او را جز جبرئيل عليه السلام نمى دانيم . هان كه اگر اجازه داشت ، فريادى بر سر آنان مى كشيد كه روح را از پيكرشان مى ربود و به دوزخ مى بُرد ؛ امّا به آنان مهلت داده شد تا بر گناهشان بيفزايند و عذابى دردناك ، در انتظار آنهاست» .
