۲۰۴۸.تاريخ دمشقـ به نقل از على بن زيد بن جَدعان ـ: ابن عبّاس از خواب برخاست و استرجاع كرد و گفت : به خدا سوگند ، حسين كشته شد .
همراهانش به او گفتند : چنين مباد ، اى ابن عبّاس ! چنين مباد!
او گفت : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را [در خواب] ديدم كه شيشه اى خون با خود داشت و فرمود : «مگر نمى دانى كه امّتم پس از من ، چه كرده اند؟! پسرم حسين را كشتند و اين ، خون او و خون يارانش است . [ شكايتِ ] آن را به نزد خداى عزوجل مى برم» .
آن روز و ساعتى را كه ابن عبّاس گفته بود ، يادداشت كردند و تنها بيست و چهار روز بعد ، در مدينه به آنان خبر رسيد كه حسين عليه السلام در همان روز و همان ساعت ، كشته شده است .

۲۰۴۹.الأمالى ، طوسىـ به نقل از ابن عبّاس ـ: همان شب [كه امام حسين عليه السلام صبحِ آن به شهادت رسيده بود] ، در خواب ، پيامبر صلى الله عليه و آله را غبارآلوده و پريشان ديدم . هنگامى كه علّت اين وضعيت را از ايشان پرسيدم ، به من فرمود : «مگر نمى دانى كه من از دفن حسين و يارانش ، فارغ شده ام؟!» .

۲۰۴۸.تاريخ دمشق عن عليّ بن زيد بن جدعان :اِستَيقَظَ ابنُ عَبّاسٍ مِن نَومِهِ فَاستَرجَعَ وقالَ : قُتِلَ الحُسَينُ وَاللّهِ .
فَقالَ لَهُ أصحابُهُ : كَلّا يَابنَ عَبّاسٍ كَلّا ! قالَ : رَأَيتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله ومَعَهُ زُجاجَةٌ مِن دَمٍ ، فَقالَ : «ألا تَعلَمُ ما صَنَعَت اُمَّتي مِن بَعدي ؟ قَتَلُوا ابنِيَ الحُسَينَ ، وهذا دَمُهُ ودَمُ أصحابِهِ ، أرفَعُها إلَى اللّهِت» .
قالَ : فَكُتِبَ ذلِكَ اليَومُ الَّذي قالَ فيهِ وتِلكَ السّاعَةُ ، قالَ : فَما لَبِثوا إلّا أربَعَةً وعِشرينَ يَوما حَتّى جاءَهُمُ الخَبَرُ بِالمَدينَةِ ، أنَّهُ قُتِلَ ذلِكَ اليَومَ وتِلكَ السّاعَةَ . ^۱

۲۰۴۹.الأمالي للطوسي عن ابن عبّاس :فَلَمّا كانَتِ اللَّيلَةُ [أيِ الَّتي قُتِلَ في صَبيحَتِهَا الحُسَينُ عليه السلام ]رَأَيتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله في مَنامي أغبَرَ أشعَثَ ، فَذَكَرتُ لَهُ ذلِكَ ، وسَأَلتُهُ عَن شَأنِهِ .
فَقالَ لي : «ألَم تَعلَم ^۲ أنّي فَرَغتُ مِن دَفنِ الحُسَينِ وأصحابِهِ ؟» . ^۳