۱۹۲۶.المناقب ، ابن شهرآشوب :سِنان بن اَنَس نَخَعى ، تيرى بر سينه حسين عليه السلام زد كه به زمين افتاد . امام عليه السلام ، خونش را چندين بار با كفِ دستانش گرفت و بر سرش كشيد .
۹ / ۱۲
اصابت تيرى به گلوى امام عليه السلام
۱۹۲۷.الأمالى ، صدوقـ به نقل از عبد اللّه بن منصور ، از امام صادق ، از پدرش امام باقر ، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام ـ: حسين عليه السلام ، به چپ و راست نگريست و كسى را نديد . سرش را به سوى آسمان ، بالا بُرد و گفت : «خدايا ! تو مى بينى كه با فرزند پيامبرت چه مى كنند» .
قبيله بنى كِلاب ، ميان حسين عليه السلام و آب ، مانع شدند . تيرى به سوى او پرتاب شد كه بر گلويش نشست و از اسبش به زمين افتاد . امام عليه السلام تير را گرفت و بيرون كشيد . سپس ، خون را با كفِ دستش مى گرفت و هنگامى كه پُر مى شد ، به سر و صورتش مى ماليد و مى گفت : «خداى عز و جل را مظلوم و خونين ، ديدار خواهم كرد» .
۱۹۲۸.تاريخ اليعقوبى :سپس حسين عليه السلام ، به آنها حمله بُرد و تعداد بسيارى از آنها را كُشت . تيرى آمد و بر گودىِ زير گلويش نشست و از پشتش به در آمد . حسين عليه السلام به زمين افتاد و دشمنان ، بلا فاصله ، به جدا كردن سرش پرداختند و آن را براى عبيد اللّه بن زياد فرستادند .
