۱۹۰۸.المناقب ، ابن شهرآشوب :حسين عليه السلام در روز عاشورا ، اين بيت ها را مى خواند :
«اين قوم ، كافر شدند و پيش از اين نيزاز پاداش پروردگار اِنس و جن ، روى گرداندند .
پيش از اين ، على عليه السلام را و نيز فرزندشحسن عليه السلام را ـ كه از هر دو سو (پدر و مادر) بزرگوار بود ـ ، به كينه كشتند .
و اينك ، با كينه و خشم مى گويند : جمع شويدتا همگى ، بر حسين بتازيم !
واى بر اين قوم ، از دست اين مردم پَستكه براى كشتن اهل دو حرم (مكّه و مدينه) ، لشكر آراسته اند !
آنها براى نابودى من ، به يكديگر سفارش مى كنندو براى رضاى دو ملحد (ابن زياد و يزيد) ، به راه افتاده اند .
در ريختن خون من ، از خدا نمى ترسندبراى [رضايت] عبيد اللّه ، از نسل دو كافر (معاويه و زياد) .
ابن سعد ، با لشكر قهرش ، مراهمچون ريزش دانه هاى فراوان باران ، تيرباران كرد .
نه اين كه خلافى كرده باشم ؛بلكه تنها به خاطر افتخارم به دو ستاره فروزان :
على بن ابى طالب ، بهترين فرد پس از پيامبر صلى الله عليه و آلهپيامبرى كه از طرف پدر و مادر ، قُرَشى است .
برگزيده خداوند از ميان مردم ، پدرم استو پس از آن ، [ به سبب ] مادرم [ فاطمه عليهاالسلام ] ؛ و من ، فرزند دو برگزيده خدايم .
من نقره اى برگرفته از طلا هستمنقره اى كه فرزندِ دو طلاست :
مادرم ، فاطمه زهرا عليهاالسلام ، و پدرم ،وارثِ پيامبران و سَرور جنّ و اِنس است
همو كه در جنگ هاى بدر و اُحُد و حُنَينپهلوانان به ميدان آمده را در هم كوبيد .
او (پدرم) در جنگ اُحُد ، داستانى داردبا پراكندن سپاه دشمن ، اندوه دل [مسلمانان] را شفا بخشيد .
سپس در جنگ احزاب و فتح مكّه ، با حضور پدرمسپاه بزرگِ مشركان و يهوديان ، براى هميشه از ميان رفتند .
همان صاحبِ خيبر كه با خيبريان به جنگ برخاستبا شمشيرى دودَم و بُرَنده .
همو كه سپاهى را به هلاكت افكندكه در روز حُنين ، براى گرفتن انتقام آمده بودند .
ببين اين امّت زشتكار ، با عترت آن دو [بزرگ] چه كردندو به خيال خود ، به خاطر خدا كردند !
عترت پيامبرِ برگزيده نيكوكارِ پرهيزگارو عترت على ، دلاورِ روزهاى جنگ .
چه كسى عمويى مانند عمويم جعفر داردكه خداوند ، دو بال [در بهشت] به او بخشيده است ؟
چه كسى ميان مردم ، جَدّى همانند جدّ من داردو پدرى مانند پدرم ؟ من ، فرزند دو نامدارم .
پدرم ، خورشيد و مادرم ، ماه استو من ، ستاره و فرزندِ آن خورشيد و ماهم .
جدّم ، فرستاده خدا و چراغ هدايت استو پدرم ، آن كه در دو جا برايش بيعت گرفته اند .
او پهلوان ، دلاور ، شيرِ شَرزه بيشهقوى پنجه ، بزرگوار و بخشنده است .
آرى! اين على ، دستگيره دينو صاحب حوض [كوثر] و نماز گزارنده به سوى دو قبله است
كه هفت سال كامل ، با پيامبر صلى الله عليه و آله نماز خوانده استدر حالى كه روى زمين ، هيچ نمازگزارى جز آن دو نبود .
بت ها را رها كرد و از هنگام ولادتچشم بر هم زدنى ، بت ها را همراه قريش ، سجده نكرد .
از نوجوانى ، فقط خدا را پرستيددر حالى كه قريش ، دو بت را پرستش مى كردند .
آنها لات و عُزّا را پرستش مى كردنددر حالى كه على عليه السلام ، به سوى دو قبله (بيت المقدّس و كعبه) نماز مى گزارد» .
