فصل هفتم : شهادت فرزندان عبد اللّه بن جعفر ۱
۷ / ۱
محمّد بن عبد اللّه بن جعفر
محمّد ، يكى از فرزندان عبد اللّه بن جعفر طيّار است كه در واقعه كربلا ، شهيد شد . مادر او ، بر پايه گزارش منابع معتبر ، خَوصا ، دختر خَصَفة بن ثقيف بن ربيعه است . ۲ بنا بر اين ، آنچه در برخى از منابع آمده كه مادر وى زينب عليهاالسلام است ، ۳ ظاهرا صحيح نيست .
نام او در زيارت هاى «ناحيه» و «رجبيّه» ، آمده است.
در «زيارت ناحيه» مى خوانيم :
سلام بر محمّد بن عبد اللّه بن جعفر كه شاهد جايگاه پدرش و پيرو برادرش و حافظ تن او بود ! خدا ، قاتل او عامر بن نَهشَل تميمى را لعنت كند !
1.ابو عبد اللّه جعفر بن ابى طالب بن عبد المطّلب بن هاشم بن عبد مناف ، ده سال از على بن ابى طالب ۷ بزرگ تر بود و پس از او مسلمان شد و آياتى چند از قرآن كريم ، در باره او نازل شده است . در حديث نبوى آمده كه: او شبيه ترين خلق و خو و شمايل را به پيامبر خدا ۹ داشت و جزو مهاجران نخستين به سرزمين حبشه بود و از آن جا به هنگام فتح خيبر بر پيامبر خدا۹ در آمد و سپس در جنگ موته ، در سال هشتم هجرى شركت جُست و به شهادت رسيد .
از پيامبر ۹ روايت شده كه فرمود : «او دو بال رنگين دارد كه با آنها در بهشت ، پرواز مى كند» . از اين رو ، به «ذو الجناحين (صاحب دو بال)» يا «طيّار (پرواز كننده)» ، مشهور شده است . روايات فراوانى در فضيلت او رسيده كه در كتاب هاى حديثى شيعه و اهل سنّت ، نقل شده است .
2.در برخى نقل ها مادرِ وى را «اُمّ ولد (كنيز)» گفته اند.
3.مانند كامل بهايى و أعيان الشيعة كه مادر محمّد را زينب كبرى گفته اند.
