ج . بازگشت اهل بيت امام عليه السلام به كربلا در اربعين دوم

برخى ، با عنايت به قرائنى كه حاكى از عدم امكان بازگشت اهل بيتِ سيّد الشهدا به كربلاست ، بر اين باورند كه ورود آنان و نيز جابر بن عبد اللّه انصارى به كربلا ، در اربعين دوم و در سال ۶۲ هجرى اتّفاق افتاده است . فرهاد ميرزا معتمد الدوله، صاحب قمقام زخّار ، در اين باره مى گويد :
مسافت و عادت تشريف فرمايى حرم حضرت سيّد الشهدا روز اربعين سنه ۶۱ هجرى به كربلاى مُعلّا ، مشكل است ؛ بلكه خلاف عقل است . روز عاشورا ، حضرت به درجه رفيعه شهادت ، فائز شد و عمر بن سعد ، يك روز به جهت كشتگانِ خود كه دفن كند ، توقّف كرد . روز يازدهم ، حركت كرد ـ و از كربلاى معلّا تا كوفه ، به خطّ مستقيم ، تخمينا هشت فرسخ است ـ و چند روزى در كوفه ، اهل عصمت را عبيد اللّه ملعون ، به جهت شهرت اين كار و اِدخال رُعب در قلوب قبايل عرب ، نگاه داشت تا از يزيد ، خبر رسيد كه حرم [امام عليه السلام ] را به دمشق بفرستد و از راه حَرّان و زيره و حلَب فرستاد ، كه مسافت ، بعيد است ـ و از كوفه تا دمشق ، به خطّ مستقيم ، تقريبا ۱۷۵ فرسخ است ـ و پس از ورود به شام ، به روايتى تا شش ماه ، اهل بيت را نگاه داشتند تا نايره غضب يزيد ملعون ، منتفى شد و اطمينان حاصل كرده ، حضرت سجّاد عليه السلام را با حرم ، اذنِ مراجعت داد . چگونه مى شود كه در مدّت چهل روز ، آن اياب و ذهاب ، ممكن باشد ؟! قطعا اربعين سال ديگر است كه سنه ۶۲ هجرى باشد و هر كه به نظر تدبّر ملاحظه نمايد ، تصديق نامه نگار را خواهد كرد و جابر بن عبد اللّه ، در اربعين ۶۲ به زيارت ، مشرّف شده باشد . شرافت جابر ، از اين است كه او ، اوّلْ كسى است از صحابه كِبار و مخلصين سوگوار كه شَدّرِ حال كرده ، به اين سعادت نايل شده است ـ كفى به فخرا ـ ، و نامه نگار ، خود در اين قول ، منفرد است . مى گويم و مى آيمش از عهده بُرون . و اللّه ولىّ التوفيق ! ^۱
گفتنى است كه اين نويسنده، دليلى براى اثبات نظريّه خود اقامه نكرده است . بديهى است قرائنى كه موجب استبعاد ورود خانواده امام عليه السلام به كربلا در اربعين اوّل است ، نمى توانند اثبات كنند كه اين واقعه ، در اربعين دوم اتّفاق افتاده است .