291
دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد هشتم

۲۳۷۸.الفتوح :يزيد ، چوب دستى خيزرانش را خواست و با آن بر دندان هاى پيشينِ حسين عليه السلام مى زد و مى گفت : ابا عبد اللّه ، نيكو سخن مى گفت!
ابو برزه اَسلَمى يا شخص ديگرى به سوى او آمد و به وى گفت : واى بر تو ، اى يزيد! آيا با چوب دستى ات بر دندان ها و دهان حسين مى زنى؟! گواهى مى دهم كه ديدم پيامبر خدا صلى الله عليه و آله دندان هاى او و برادرش را مى مَكَد و مى فرمايد : «شما ، سَروران جوانان بهشتى هستيد . خداوند ، قاتل شما را بكُشد و لعنت كند و آتش دوزخ را برايش آماده كند كه بد سرانجامى است !» .
هان ـ اى يزيد ـ ! روز قيامت ، در حالى مى آيى كه عبيد اللّه بن زياد ، شفيع توست ، و اين ، در حالى مى آيد كه محمّد صلى الله عليه و آله شفيع اوست .
راوى مى گويد : يزيد ، خشمگين شد و فرمان داد بيرونش كنند و او را كِشانْ كِشانْ ، بيرون بردند .

۲۳۷۹.المناقب ، ابن شهرآشوب :طبرى ، بَلاذُرى و كوفى آورده اند كه چون سرها را پيشِ روى يزيد گذاشتند ، شروع به زدن با چوب دستى بر دندان هاى پيشينِ حسين عليه السلام كرد و سپس گفت : روزى در برابر روز بدر ! ... .
ابو بَرزه گفت : اى فاسق ! چوب دستى را بردار كه ـ به خدا سوگند ـ ، دو لب پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را ديدم كه جاى چوب دستى ات را مى بوسد .
يزيد [چوب دستى اش را] برداشت ؛ امّا از شدّت خشم بر آن مرد ، در حال هلاك شدن بود. ۱

1. برخى منابع ، ماجراى ابو بَرزه را با عبيد اللّه بن زياد و در كوفه مى دانند. شجرى در الأمالى خود ، از ابو عاليه آورده است : هنگامى كه حسين بن على عليه السلام كشته شد ، سرش را براى عبيد اللّه بن زياد آوردند . او دنبال ابو بَرزه ـ كه اندكى چاق و كوتاه بود ـ فرستاد و به او گفت : اين چاقِ كوتوله ، صحابى پيامبرتان است؟! ابو برزه ، استرجاع كرد (إنّا للّه گفت) و سپس گفت : گمان نمى كردم آن قدر زنده بمانم كه كسى ، مصاحبت مرا با پيامبر صلى الله عليه و آله عيب بشمارد! عبيد اللّه گفت : منزلت من و حسين را روز قيامت ، چگونه مى بينى؟ ابو بَرزه گفت : خدا ، داناتر است . من چه مى دانم ! گفت : نظر تو را مى خواهم . گفت : اگر نظر مرا مى خواهى ، شفيع حسين در روز قيامت ، پدرش [پيامبر] است و شفيع تو ، زياد . عبيد اللّه گفت : بيرون برو ! اگر برايت حقّى قرار نداده بودم ، هر آينه ، گردنت را مى زدم . هنگامى كه ابو بَرزَه به درِ خانه رسيد ، [عبيد اللّه ] گفت : او را باز گردانيد . سپس گفت : اگر هر روز ، صبح و شب ، نزد من نيايى ، گردنت را مى زنم.


دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد هشتم
290

۲۳۷۸.الفتوح :دَعا [يَزيدُ] بِقَضيبٍ خَيزُرانٍ فَجَعَلَ يَنكُتُ بِهِ ثَنايَا الحُسَينِ عليه السلام ، وهُوَ يَقولُ : لَقَد كانَ أبو عَبدِ اللّه ِ حَسَنَ المَنطِقِ ! فَأَقبَلَ إلَيهِ أبو بَرزَةَ الأَسلَمِيُّ أو غَيرُهُ : فَقالَ لَهُ : يا يَزيدُ وَيحَكَ! أتَنكُتُ بِقَضيبِكَ ثَنايَا الحُسَينِ عليه السلام وثَغرَهُ ؟ أشهَدُ لَقَد رَأَيتُ رَسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يَرشُفُ ثَناياهُ وثَنايا أخيهِ ويَقولُ : «أنتُما سَيِّدا شَبابِ أهلِ الجَنَّةِ ، فَقَتَلَ اللّه ُ قاتِلَكُما ولَعَنَهُ وأعَدَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ وساءَت مَصيرا» أما إنَّكَ يا يَزيدُ لَتَجيءُ يَومَ القِيامَةِ وعُبَيدُ اللّه ِ بنُ زِيادٍ شَفيعُكَ ، ويَجيءُ هذا ومُحَمَّدٌ صلى الله عليه و آله شَفيعُهُ .
قالَ : فَغَضِبَ يَزيدُ وأمَرَ بِإِخراجِهِ ، فَاُخرِجَ سَحبا . ۱

۲۳۷۹.المناقب لابن شهرآشوب :قالَ الطَّبَرِيُّ وَالبَلاذُرِيُّ وَالكوفِيُّ : لَمّا وُضِعَتِ الرُّؤوسُ بَينَ يَدَي يَزيدَ ، جَعَلَ يَضرِبُ بِقَضيبِهِ عَلى ثَنِيَّتِهِ ، ثُمَّ قالَ : يَومٌ بِيَومِ بَدرٍ ... .
قالَ أبو بَرزَةَ : اِرفَع قَضيبَكَ يا فاسِقُ ، فَوَاللّه ِ رَأَيتُ شَفَتَي رَسولِ اللّه ِ مَكانَ قَضيبِكَ يُقَبِّلُهُ ! فَرَفَعَ وهُوَ يَتَدَمَّرُ مُغضَبا عَلَى الرَّجُلِ . ۲

1. الفتوح : ج ۵ ص ۱۲۹ ، مقتل الحسين عليه السلام للخوارزمي : ج ۲ ص ۵۷ ؛ الملهوف : ص ۲۱۴ ، مثير الأحزان : ص ۱۰۰ كلّها نحوه ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۱۳۲ وراجع : الفصول المهمّة : ص ۱۹۱ .

2. المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۱۱۴ وراجع : تذكرة الخواصّ : ص ۲۶۲ وقد ذكرت بعض المصادر قضيّة احتجاج أبي برزة على أنّها وقعت بينه وبين عبيداللّه بن زياد في الكوفة ، حيث أورد الشجري في أماليه (ج ۱ ص ۱۹۳) عن أبي العالية البراء : «لمّا قُتل الحُسَينُ بن عليّ عليه السلام اُتي عبيداللّه بن زياد برأسه ، فأرسل إلى أبي برزة ، وكان في أبي برزة بعض العظم ـ كذا قال السيّد وأظنّه بعض القصر ـ قال له عبيداللّه : أيّ مُحَمَّد يكم هذا الدحداح ؟ قال أبو برزة : إنّا للّه وإنّا إليه راجعون ، ما كنت أحسب أن أعيش حتّى يعيّرني إنسان بصحبة مُحَمَّد صلى الله عليه و آله . قال عبيداللّه : كيف ترى شأني وشأن الحُسَينِ يوم القيامة ؟ قال : اللّه أعلم ، وما علمي بذلك ؟ قال : إنّما سألتك عن رأيك ؟ قال : إن سألتني عن رأيي ، فإنّ حسينا يشفع له يوم القيامة أبوه ويشفع لك زياد . قال : اُخرج فلولا ما جعلت لك لضربت عنقك ، حتّى إذا بلغ باب الدار قال : ردّوه ، فقال : لئن لم تغدو عليَّ وتروح لأضربنّ عنقك» (راجع : الحدائق الورديّة : ج ۱ ص ۱۲۳ ومقتل الحسين عليه السلام للخوارزمي : ج ۲ ص ۴۴ وبغية الطلب في تاريخ حلب : ج ۶ ص ۲۶۳۳) .

  • نام منبع :
    دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد هشتم
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    01/01/1388
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 3976
صفحه از 436
پرینت  ارسال به