187
دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد هشتم

۲۳۱۰.الأمالى ، صدوقـ به نقل از دربان عبيد اللّه بن زياد ـ: ابن زياد ، فرمان داد كه على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام را در بند كنند و همراه زنان و اسيران به زندان ببرند . من با آنان بودم و از كوچه اى نگذشتيم ، مگر اين كه آن را پُر از مرد و زنى يافتيم كه بر صورت خود مى زدند و مى گريستند . آنان را در زندان افكندند و در را بر آنان بستند .

۲۳۱۱.الملهوف :ابن زياد ، فرمان داد و على بن الحسين عليه السلام و خاندانش را به خانه اى در كنار مسجد اعظمِ كوفه بردند . زينب ، دختر على عليه السلام ، گفت : هيچ زن عربى جز اُمّ وَلَد ۱ يا كنيز ، بر ما وارد نشود ، كه آنها نيز مانند ما اسير شده اند .

۲۳۱۲.تاريخ الطبرىـ به نقل از سعد بن عبيده ـ: زنان ، دختران و خاندان امام حسين عليه السلام را آوردند و بهترين كارى كه كرد ، فرمان داد تا خانه اى در جايى جدا برايشان بگيرند ، و روزى و خرجى و لباسى برايشان مقرّر كرد .

۶ / ۱۴

شهيد شدن دو نوجوان از خاندان پيامبر صلّي الله عليه و آله و سلّم

۲۳۱۳.تاريخ الطبرىـ به نقل از سعد بن عبيده ـ: دو نوجوان از پسران عبد اللّه بن جعفر يا پسران پسر عبد اللّه بن جعفر رفتند و نزد مردى از قبيله طى آمدند و به او پناه بردند . او گردن آن دو را زد و سرهايشان را نزد ابن زياد آورد .
ابن زياد ، تصميم گرفت گردنش را بزند و فرمان داد تا خانه اش را ويران كنند .

۲۳۱۴.أنساب الأشراف :دو پسرِ عبد اللّه بن جعفر ، به مردى از قبيله طَى ، پناه بردند . او گردن آن دو را زد و سرهايشان را براى ابن زياد آورد . ابن زياد ، به زدن گردنش اهتمام كرد و فرمان ويرانى خانه اش را داد .

1. كنيزى كه از مولايش بچّه دار شده و به همين جهت ، آزاد شده يا در آستانه آزاد شدن است . م.


دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد هشتم
186

۲۳۱۰.الأمالي للصدوق عن حاجب عبيد اللّه بن زياد :أمَرَ [ابنُ زِيادٍ] بِعَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليه السلام فَغُلَّ وحُمِلَ مَعَ النِّسوَةِ وَالسَّبايا إلَى السِّجنِ ، وكُنتُ مَعَهُم ، فَما مَرَرنا بِزُقاقٍ إلّا وَجَدناهُ مُلِئَ رِجالاً ونِساءً ، يَضرِبونَ وُجوهَهُم ويَبكونَ . فَحُبِسوا في سِجنٍ وطُبِّقَ عَلَيهِم . ۱

۲۳۱۱.الملهوف :أمَرَ ابنُ زِيادٍ بِعَلِيِّ بنِ الحُسَينِ عليه السلام وأهلِ بَيتِهِ فَحُمِلوا إلى بَيتٍ في جَنبِ المَسجِدِ الأَعظَمِ .
فَقالَت زَينَبُ ابنَةُ عَلِيٍّ : لا يَدخُلَنَّ عَلَينا عَربِيَّةٌ ، إلّا اُمُّ وَلَدٍ أو مَملوكَةٌ ؛ فَإِنَّهُنَّ سُبينَ كَما سُبينا . ۲

۲۳۱۲.تاريخ الطبري عن سعد بن عبيدة :وجيءَ بِنِسائِهِ [أي بِنِساءِ الإِمامِ الحُسَينِ عليه السلام ]وبَناتِهِ وأهلِهِ ، وكانَ أحسَنُ شَيءٍ صَنَعَهُ أن أمَرَ لَهُنَّ بِمَنزِلٍ في مَكانٍ مُعتَزِلٍ ، وأجرى عَلَيهِنَّ رِزقا ، وأمَرَ لَهُنَّ بِنَفَقَةٍ وكِسوَةٍ . ۳

۶ / ۱۴

اِستِشهادُ غُلامَينِ مِن أهلِ البَيتِ عليهم السلام

۲۳۱۳.تاريخ الطبرى عن سعد بن عبيدة :فَانطَلَقَ غُلامانِ مِنهُم لِعَبدِ اللّه ِ بنِ جَعفَرٍ ـ أوِ ابنِ ابنِ جَعفَرٍـ فَأَتَيا رَجُلاً مِن طَيِّئٍ فَلَجَآ إلَيهِ فَضَرَبَ أعناقَهُما وجاءَ بِرُؤوسِهِما حَتّى وَضَعَهُما بَينَ يَدَيِ ابنِ زِيادٍ ، قالَ فَهَمَّ بِضَربِ عُنُقِهِ وأمَرَ بِدارِهِ فَهُدِّمَت . ۴

۲۳۱۴.أنساب الأشراف :لَجَأَ ابنانِ لِعَبدِ اللّه ِ بنِ جَعفَرٍ إلى رَجُلٍ مِن طَيِّئٍ فَضَرَبَ أعناقَهُما وأتى ابنَ زِيادٍ بِرُؤوسِهِما ، فَهَمَّ بِضَربِ عُنُقِهِ وأمَرَ بِدارِهِ فَهُدِّمَت . ۵

1. الأمالي للصدوق : ص ۲۲۹ الرقم ۲۴۲ ، روضة الواعظين : ص ۲۱۰ وفيه «ضيق» بدل «طبق» ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۱۵۴ الرقم ۳ .

2. الملهوف : ص ۲۰۲ ، بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۱۱۸ .

3. تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۳۹۳ وراجع : البداية والنهاية : ج ۸ ص ۱۹۳ .

4. تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۳۹۳ ، بغية الطلب في تاريخ حلب : ج ۶ ص ۲۶۳۹ ، البداية والنهاية : ج ۸ ص ۱۸۵ .

5. أنساب الأشراف: ج۳ ص ۴۲۴ .

  • نام منبع :
    دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد هشتم
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعی از پژوهشگران
    تعداد جلد :
    10
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    01/01/1388
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 3877
صفحه از 436
پرینت  ارسال به