۲۴۸۶.سير أعلام النبلاءـ به نقل از شدّاد بن عبد اللّه ـ: در باره واثِلة بن اَسقَع شنيدم كه وقتى سرِ حسين عليه السلام را آوردند ، مردى شامى ايشان را لعن كرد . واثِله ، خشمگين شد و برخاست و گفت: به خدا ، همواره على و دو پسرش را دوست داشته ام ، پس از آن كه از پيامبر صلى الله عليه و آله در منزل امّ سلمه شنيدم، در حالى كه كِسايى خيبرى را بر روى فاطمه و پسرانش و على انداخته بود ، فرمود : « «خداوند ، اراده كرده است كه پليدى را از شما اهل بيت بزُدايد و پاكِ پاكتان كند» » .
۱ / ۱۲
مُصعَب بن زُبَير ۱
۲۴۸۷.الاُصول الستّة عشرـ به نقل از جمعى از راويان شيعه ـ: مُصعَب بن زُبَير ، لشكركشى كرد كه با عبد الملك بن مروان بجنگد . وقتى به كربلا رسيد، كنار قبر امام حسين عليه السلام رفت و بر سر قبر ايستاد و خطاب به ايشان گفت: اى ابا عبد اللّه ! هلا ! به خدا سوگند كه جانت تاراج شد ؛ امّا دينت تاراج نشد .
آن گاه راه افتاد، در حالى كه مى گفت:
به فردِ نخست خاندان هاشم در طَفتأسّى كنيد ، و كريمان را ارجمند بداريد .
