سخنى در باره سرانجام قاتلان امام عليه السلام و كسانى كه ايشان را در برابر دشمن ، تنها گذاشتند

يكى از مسائل بسيار مهم و قابل تأمّلِ واقعه عاشورا ـ كه براى همه ، بويژه براى ستمگران و جنايتكاران تاريخ ، عبرت آموز و تنبّه آفرين است ـ سرنوشت كسانى است كه با امام حسين عليه السلام جنگيدند و يا ايشان را در برابر دشمن ، تنها گذاشتند و يارى ننمودند . آنان ، نه تنها در آخرت ، به ميزان جرم خود ، مجازات خواهند شد ، بلكه بخشى از كيفر آنها در همين جهان ، دامنگيرشان گرديد .

نفرين پيامبر صلى الله عليه و آله

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سال ها پيش از واقعه عاشورا ، چنين رويداد هولناكى را مى ديد و بر پايه روايتى ، كسانى را كه با امام حسين عليه السلام جنگيدند يا او را يارى نكردند ، بدين سان نفرين فرمود :
اللّهُمَّ اخْذُل مَن خَذَلَهُ ، وَ اقتُل مَن قَتَلَهُ ، وَ اذبَح مَن ذَبَحَهُ ، وَ لا تُمَتِّعهُ بِما طَلَبَ . ^۱ بار خدايا ! هر كه او را بى ياور گذاشت ، بى ياورش بگذار و قاتل او را بكُش ، و كسى را كه سر او را بُريد ، ذبح كن و خواستش را برآورده مكن .
و در حديثى ديگر از ايشان ، آمده :
يُقتَلُ ابنِىَ الحُسَينُ بِظَهرِ الكوفَةِ ، الوَيلُ لِقاتِلِهِ ، وَ خاذِلِهِ ، وَ تارِكِ نُصرَتِهِ ! ^۲ پسرم حسين ، در پشتِ كوفه ، كشته مى شود . واى بر قاتل او وا گذارنده او و ترك كننده يارى اش !