۶ / ۳۰
مُرّة بن مُنقِذ بن نُعمان عبدى
مُرّة بن مُنقِذ بن نُعمان عبدى ، در جنگ جَمَل در سپاه امام على عليه السلام بود ؛ امّا به تدريج، به صف دشمنان اهل بيت عليهم السلام پيوست و در حادثه كربلا، جزو سپاه عمر بن سعد بود. وى در شهادت على اكبر عليه السلام ، پسر نيكوخصال و رشيد امام حسين عليه السلام ، نقش اصلى را داشت . وقتى مُرّه ، شجاعت على اكبر عليه السلام و مهارت و شمشير زدنش را در جنگ ديد، در جايى كمين كرد و از پشت ، با نيزه به او يورش آورد و ديگر دشمنان هم با شمشيرهايشان به او تاختند و او را به شهادت رساندند .
مُرّة بن مُنقِذ ، در جريان قيام مختار، در خانه اش محاصره شد ؛ امّا با يك نيزه و اسب ، از خانه بيرون آمد و خود را پس از درگيرى با آنها، از محاصره رهانيد و به مُصعَب بن زبير پيوست. در اين درگيرى ، دست چپ او آسيب ديد و فلج شد .
۲۶۷۳.المزار الكبيرـ در يادكردِ على بن الحسين (على اكبر) عليه السلام در «زيارت ناحيه» ـ: خداوند، بر ضدّ قاتلت مُرّة بن مُنقِذ بن نُعمان عبدى ـ كه خدا ، لعنتش كند و خوارش گرداند ـ و هر كس كه در كشتن تو سهيم بود و جآنان كهج در برابر تو پشتيبانِ هم بودند، حكم كند و آنان را به جهنّم اندازد ، و چه بد فرجامى است !
۲۶۷۴.تاريخ الطبرىـ به نقل از ابو جارود ـ: مختار، عبد اللّه بن كامل را به سوى قاتل على بن الحسين (على اكبر) عليه السلام ـ كه مردى دلير و از قبيله عبد قيس، به نام مُرّة بن مُنقِذ عبدى بود ـ فرستاد . عبد اللّه بن كامل، به سمت او آمد و خانه اش را محاصره كرد . او سوار بر اسبى چابك ، با نيزه اى از خانه بيرون آمد و عبيد اللّه بن ناجيه شِبامى را زد و او را انداخت ؛ امّا آسيبى به او نرسيد.
عبد اللّه بن كامل ، او را با شمشير مى زد و او دست چپش را سپرِ خود ، قرار داده بود. امّا شمشير در (دست چپش) ماند و اسب ، او را با شتاب ، از معركه بيرون برد و نجات يافت و به مُصعَب پيوست . پس از اين ماجرا ، دستش فلج گرديد.
