۶ / ۲۸
مالك بن نُسَير
مالك بن نُسَير بَدّى كِندى، از مهاجمانى است كه بر امام حسين عليه السلام يورش آورد و با شمشير بر سر مبارك امام عليه السلام ضربت زد . امام عليه السلام نيز او را نفرين نمود و او بر اثر آن ، به فقر شديد دچار شد . بنا بر برخى گزارش هاى تاريخى، دستانش فلج شد و عقلش كم و كاستى پيدا كرد.
وى در جريان قيام مختار، دستگير شد و مختار ، دستور داد كه دست ها و پاهايش را قطع كنند و رها گردد تا بميرد.
۲۶۵۹.تاريخ الطبرىـ به نقل از حُمَيد بن مسلم ـ: مردى از كِنده به نام مالك بن نُسَير از بنى بَدّا ، نزد حسين عليه السلام آمد و با شمشير ، بر سرِ ايشان زد . با وجود آن كه حسين عليه السلام كلاه بُرنُس ۱ بر سر داشت،شمشير ، بُرنُس را بريد و به سرِ حسين عليه السلام رسيد و خون ، از آن جارى شد و بُرنُس ، پر از خون شد. حسين عليه السلام به او فرمود: «با اين، نه نانى بخورى و نه آبى بياشامى ؛ و خدا با ستمكاران ، محشورت كند!».
حسين عليه السلام كلاه بُرنُس را از سر برداشت و قَلَنْسُوه ۲ خواست و آن را بر سر
گذاشت و دستار پيچيد، در حالى كه بدنش سست و ناتوان گرديده بود .
كِندى آمد و بُرنُس را ـ كه از خَز بود ـ ، برداشت. وقتى آن را براى زنش اُمّ عبد اللّه (دختر حُر و خواهر حسين بن حُرّ بَدّى) آورد و شروع به شستن خون بُرنُس كرد ، زنش به وى گفت: آيا كلاه پسر دختر پيامبر خدا را به خانه من آورده اى؟! آن را از من دور كن .
دوستانش گفتند: او همواره به طور اسفبارى ، نادار بود تا مُرد.
