۲۶۴۴.الفتوح:مردى از اردوگاه عمر بن سعد به نام مالك بن حوزه با اسبش روانه شد ، تا اين كه كنار خندق ايستاد و شروع به صدا زدن كرد و گفت: اى حسين ! مژده ات باد كه آتش در همين دنيا و پيش از آخرت، تو را خواهد گرفت!
حسين عليه السلام به او فرمود: «اى دشمن خدا ! دروغ گفتى. من بر پروردگارِ مهربان و شفيع و فرمان بردارى شده، وارد مى شوم و اين، جدّم پيامبر خداست».
سپس حسين عليه السلام فرمود : «اين مرد كيست؟» .
گفتند: مالك بن حَوزه.
حسين عليه السلام فرمود : «خداوندا ! او را به سوى آتش بكشان و داغىِ آن را در همين دنيا و پيش از آخرت به او بچشان» .
طولى نكشيد كه اسب ، او را بلند كرد و در آتش افكند و او آتش گرفت.
حسين عليه السلام به سجده افتاد و در اطاعت كامل ، براى خدا سجده كرد و آن گاه سرش را بلند كرد و فرمود: «چه دعايى بود و اجابتش چه زود بود!» .
آن گاه حسين عليه السلام صدايش را بلند كرد و بانگ زد: «خداوندا ! ما خانواده پيامبرت و ذرّيه و خويش اوييم. هر كس را كه به ما ستم كرد و حقّمان را غصب نمود، در هم بكوب ، كه تو شنواى اجابت كننده اى».
