۶ / ۱۲
تميم بن حُصَين
تميم بن حُصَين ، از قبيله فَزار و جزو سوارانى بود كه از سپاه عمر بن سعد براى جنگ تن به تن ، گامْ جلو نهاد و با لحنى شماتت آميز ، آب فرات و تلألؤ آن را به رخ سپاه تشنه امام حسين عليه السلام كشيد . از اين رو ، امام حسين عليه السلام او را نكوهيد و وى را از اهل دوزخ شمرد و نفرين كرد كه تشنه كشته شود . بر اثر دعاى امام عليه السلام ، بلافاصله چنان عطشى بر او مسلّط شد كه از اسب افتاد و زير سُم سواران ، له شد و مُرد . احتمالاً او همان عبد اللّه بن ابى حُصَين است كه خواهد آمد . ۱
۲۶۱۸.الأمالى ، صدوقـ به نقل از عبد اللّه بن منصور، از امام صادق ، از پدرش، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام ـ: آن گاه مرد ديگرى از لشكر عمر بن سعد به نام تميم بن حُصَين فَزارى براى مبارزه بيرون آمد و بانگ برآورد: اى حسين ! اى ياران حسين ! آيا نمى بينيد كه آب فرات، همانند شكم ماهيان مى درخشد؟ به خدا سوگند، از آن ، قطره اى نخواهيد نوشيد تا جرعه مرگ را سر كشيد!
امام حسين عليه السلام فرمود: «آن مرد كيست؟» .
گفتند: تميم بن حُصَين.
امام حسين عليه السلام فرمود: «اين و پدرش، جهنّمى اند. خداوندا ! او را همين امروز ، تشنه بميران» .
تشنگى بر او چيره شد تا اين كه از اسبش سقوط كرد و اسبان با سُم هايشان او را لگد كردند تا مُرد.
