۲۵۹۹.تاريخ دمشقـ به نقل از يعقوب بن سُفيان ـ: در چنين روزى، در سال ۶۷ [هجرى] ، حُصَين بن نُمَير كشته شد... . ابو سليمان بن زُبَر به ما خبر داد و گفت: در باره سال ۶۶ ، گفته اند كه : در آن، عبيد اللّه بن زياد و حُصَين بن نُمَير كشته شدند . ابراهيم بن اَشتر ، آنها را كشت و سرشان را براى مختار فرستاد . مختار هم آن سرها را براى ابن زبير فرستاد و آنها در مدينه و مكّه آويخته شدند .
۲۶۰۰.تاريخ دمشقـ به نقل از ابو سَلَمه سعيد بن يزيد ـ: مختار، سرِ ابن زياد و سرهاى تعدادى از اَشراف شام، از جمله حُصَين بن نُمَير كِندى ـ كه با ابن زبير جنگيد و براى او مَنجنيقْ نصب كرد ـ را براى ابن زبير فرستاد . ابن زبير گفت: سر هر يك از آنها را در همان جايى بياويزيد كه از آن جا ما را سنگباران كردند.
۶ / ۶
عمرو بن حَجّاج
عمرو بن حَجّاج بن عبد اللّه بن عبد العزيز بن كعب مَذحِجى زُبَيدى، از سران كوفه و شوهر خواهر هانى بن عروه بود. وى از جمله كسانى بود كه براى امام حسين عليه السلام نامه نوشت و ايشان را به كوفه دعوت كرد ؛ ولى پس از اندك زمانى، تغيير موضع داد و از ياران ابن زياد شد، تا جايى كه ابن زياد ، او را به فرماندهى جناح راست سپاه عمر بن سعد در كربلا برگزيد. ۱ او در كربلا با سوارانش، آب را بر امام حسين عليه السلام و يارانش بست و با عبّاس عليه السلام جنگيد و در روز عاشورا سپاهش را بر ضدّ امام حسين عليه السلام تحريك كرد.
او راه چيره شدن بر ياران دلير و جنگجوى امام حسين عليه السلام را سنگباران كردن آنان و تاختن يكباره بر آنها ، و نه مبارزه و درگيرىِ تن به تن دانست و اين نقشه را با موافقت عمر بن سعد ، عملى ساخت و خود با لشكرش بر جناح چپ لشكر امام عليه السلام ـ كه فرماندهى آن با مُسلم بن عَوسَجه بود ـ يورش برد و مسلم در اين يورش، نقش بر زمين شد ۲ .
عمرو بن حَجّاج در روز عاشورا به امام حسين عليه السلام توهين كرد و ايشان را «خارجى (خارج شده از دين)» ناميد . او پس از واقعه عاشورا، از جمله حاملان سرهاى شهدا به كوفه بود.
عمرو ، سرانجام، در قيام مختار، فرار كرد و بنا به گزارشى ، به نفرين امام حسين عليه السلام گرفتار شد و از شدّت تشنگى ، در بيابان ، هلاك گرديد و بنا به گزارشى ديگر، در دو راهى كوفه و بصره ناپديد شد و ديگر هيچ كس ، او را نديد.
