1.ابو عبد القدّوس شَبَث بن رِبعى تميمى يربوعى كوفى، از شخصيت هاى بسياربى ثبات در تاريخ اسلام است . او اذان گوى سجّاح (مدّعى نبوّت) شد و سپس به اسلام باز گشت و از ياران امام على۷ و از فرماندهان سپاه ايشان در جنگ صفّين بود. پس از ماجراى حكميت ، از خوارج و از فرماندهان سپاه آنان گرديد . بعد، از آنها هم جدا شد و در جنگ نهروان به سپاه امام عليه السلام پيوست. وى از نويسندگان نامه به امام حسين عليه السلام و درخواست كننده رفتن ايشان به كوفه بود ؛ ولى از مخالفان ايشان شد و با ايشان جنگيد . سپس در ركاب مختار از خونخواهان امام حسين عليه السلام شد و بعد، در قتل مختار، شركت كرد. وى در حدود سال ۷۰ يا ۸۰ ق ، در كوفه مرد .

1.شبث بن ربعي التميميّ اليربوعيّ الكوفيّ ، أبو عبد القدّوس ، أحد الوجوه الملونه العجيبة فى التاريخ الأسلامي . كان مؤذّن سجاح التي ادّعت النبوّة ، ثمّ رجع إلى الاسلام ، كان من أصحاب علّي عليه السلام ومن اُمراء جيشه في حرب صفّين . صار من الخوارج بعد التحكيم و من اُمراء عسكرهم ، ثمّ فارقهم و عاد إلى جيش الإمام عليه السلام في حرب النهروان . كاتب الحسين عليه السلام وطلب منه القدوم إلى الكوفة لكنّه خالف و كان من المحاربين له . ثمّ كان ممّن طلب بدم الحسين عليه السلام مع المختار ، ثمّ حضر قتل المختار . مات بالكوفة في حدود سنة ۷۰ أو ۸۰ ه (راجع :رجال الطوسي : ص ۶۸ والكافي: ج ۳ ص۴۹۰ ح ۲و ۳ و الخصال : ص ۳۰۱ ح ۷۶ و وقعة صفّين : ص ۲۰۵ و تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۳۵۳ و الإصابة : ج ۳ ص ۳۰۲ و تهذيب التهذيب : ج ۲ ص ۴۷۲ و تقريب التهذيب : ص ۴۲۹) .

2.تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۴۳۶ ، الكامل في التاريخ : ج ۲ ص ۵۶۶ .

3.ثَكِلَتْك اُمّك : أي فَقَدَتْك ، والثُّكْلُ : فَقْدُ الولد (النهاية : ج ۱ ص ۲۱۷ «ثكل») .

4.تاريخ الطبري : ج ۵ ص ۴۳۶ ، الكامل في التاريخ : ج ۲ ص ۵۶۶ ، أنساب الأشراف : ج ۳ ص ۴۰۰ ، مقتل الحسين عليه السلام للخوارزمي : ج ۲ ص ۱۶ كلاهما نحوه ؛ بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۲۰ .