۲۸۲۰.الملهوفـ از امام صادق عليه السلام ـ: زين العابدين عليه السلام بر پدرش به مدّت چهل سال گريست، در حالى كه روزها را روزه مى گرفت و شب ها را زنده مى داشت . هر گاه افطارى اش آماده مى شد و غلامش غذا و آب ايشان را مى آورد و در برابرش مى نهاد و مى گفت: مولاى من بفرما، مى فرمود: «فرزند پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، گرسنه كشته شد ! پسر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، تشنه به شهادت رسيد!».
ايشان اين كلمات را مدام تكرار مى كرد و مى گريست ، تا اين كه غذايش اشك آلود مى شد و آبش نيز با اشك مى آميخت و ايشان همواره چنين بود تا به خدايت پيوست.
۲۸۲۱.تهذيب الكمالـ به نقل از ابو حمزه محمّد بن يعقوب بن سَوّار، از امام صادق عليه السلام ـ: از زين العابدين عليه السلام در باره زياد گريه كردنش پرسيدند . فرمود: «مرا سرزنش مكنيد ؛ چرا كه يعقوب با ناپديد شدن يكى از پسرانش، چنان گريست كه چشمانش سفيد شد، در حالى كه نمى دانست كه پسرش مرده است و من، چهارده تن از خاندانم را ديدم كه در يك نيم روز ، سر بريده شدند. آيا گمانتان اين است كه روزى، اندوهشان از دلم مى رود؟!» .
