۴ / ۱۰ ـ ۵

گريه امام عليه السلام بر قاسم بن حسن عليه السلام

۲۸۱۳.مقتل الحسين عليه السلام ، خوارزمىـ به نقل از ابو مخنف ـ: آن گاه بر اساس برخى روايت ها پس از عون بن عبد اللّه ، عبد اللّه بن حسن بن على بن ابى طالب و بر اساس روايات ديگر، قاسم بن حسن ـ كه نوجوانى بود و هنوز به بلوغ نرسيده بود ـ به ميدان آمد. وقتى چشم حسين عليه السلام به او افتاد، او را در آغوش گرفت و هر دو شروع به گريه كردند تا از حال رفتند . آن گاه آن نوجوان، اجازه جنگ خواست ؛ امّا عمويش حسين عليه السلام از اجازه دادن به او خوددارى كرد . آن نوجوان همچنان دست و پاهاى ايشان را مى بوسيد و رخصت مى خواست ، تا اين كه ايشان به او رخصت داد . او به سوى ميدان رفت ، در حالى كه اشك هايش بر گونه هايش روان بود.

ر . ك : ج ۷ ص ۱۲۱ (بخش هشتم / فصل ششم / قاسم بن حسن عليه السلام) .

۴ / ۱۰ ـ ۶

گريه امام عليه السلام بر كودك كوچكش

۲۸۱۴.تذكرة الخواصّـ به نقل از هشام بن محمّد ـ: وقتى حسين عليه السلام ديد دشمن بر كشتنش پافشارى مى كند، قرآن را گرفت و باز كرد و بر روى سر گذاشت و آواز سر داد: «ميان من و شما، كتاب خدا و جدّم محمّد، پيامبر خدا ، حاكم باشد . اى گروه ! چرا خون مرا حلال مى شماريد؟» .
ناگهان حسين عليه السلام به سوى كودك تشنه اش رو آورد كه از تشنگى گريه مى كرد، و او را بر روى دست گرفت و فرمود: «اى گروه ! اگر به من رحم نمى كنيد، به اين كودكْ رحم كنيد» .
مردى از دشمن ، تيرى به سوى او پرتاب كرد و آن كودك را سر بريد و حسين عليه السلام شروع به گريه كرد ، و مى فرمود : «خداوندا ! تو ميان ما و اين گروه ـ كه ما را دعوت كردند تا به ما كمك كنند، ولى ما را كشتند ـ داورى كن» .
ندايى از آسمان رسيد كه: حسين ! او را رها كن كه برايش در بهشت ، شير دهنده اى هست.
حُصَين بن نُمَير، تيرى به سوى ايشان پرتاب كرد كه به دو لب مباركش اصابت نمود و خون از آنها جارى شد . ايشان مى گريست و مى فرمود : «خداوندا ! به خاطر آنچه با من و با برادران و فرزندان و خانواده ام شد ، به تو شِكوه مى كنم» .

دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد دهم

۴ / ۱۰ ـ ۵

بُكاؤُهُ عَلَى القاسِمِ بنِ الحَسَنِ عليه السلام

۲۸۱۳.مقتل الحسين عليه السلام للخوارزمي عن أبي مخنف :خَرَجَ مِن بَعدِهِ [أي بَعدَ عَونِ بنِ عَبدِ اللّهِ] عَبدُ اللّهِ بنُ الحَسَنِ بنِ عَلِيِّ بنِ أبي طالِبٍ في بَعضِ الرِّواياتِ ـ وفي بَعضِ الرِّواياتِ القاسِمُ بنُ الحَسَنِ عليه السلام ـ وهُوَ غُلامٌ صَغيرٌ لَم يَبلُغِ الحُلُمَ ـ فَلَمّا نَظَرَ إلَيهِ الحُسَينُ عليه السلام اعتَنَقَهُ وجَعَلا يَبكِيانِ حَتّى غُشِيَ عَلَيهِما ، ثُمَّ استَأذَنَ الغُلامُ لِلحَربِ ، فَأَبى عَمُّهُ الحُسَينُ أن يَأذَنَ لَهُ ، فَلَم يَزَلِ الغُلامُ يُقَبِّلُ يَدَيهِ ورِجلَيهِ ويَسأَلُهُ الإِذنَ حَتّى أذِنَ لَهُ ، فَخَرَجَ ودُموعُهُ عَلى خَدَّيهِ. ^۱

راجع : ج ۷ ص ۱۲۰ (القسم الثامن / الفصل السادس / قاسم بن الحسن عليه السلام ) .

۴ / ۱۰ ـ ۶

بُكاؤُهُ عَلى وَلَدِهِ الصَّغيرِ

۲۸۱۴.تذكرة الخواصّ عن هشام بن مُحَمَّد :لَمّا رَآهُمُ الحُسَينُ عليه السلام مُصِرّينَ عَلى قَتلِهِ أخَذَ المُصحَفَ ونَشَرَهُ ، وجَعَلَهُ عَلى رَأسِهِ ، ونادى : بَيني وبَينَكُم كِتابُ اللّهِ وجدِّي مُحَمَّدٌ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، يا قَومِ بِمَ تَستَحِلّونَ دَمي ؟ ...
فَالتَفَتَ الحُسَينُ عليه السلام فَإِذا بِطِفلٍ لَهُ يَبكي عَطَشا ، فَأَخَذَهُ عَلى يَدِهِ ، وقالَ : يا قَومِ ، إن لَم تَرحَموني فَارحَموا هذَا الطِّفلَ ، فَرَماهُ رَجُلٌ مِنهُم بِسَهمٍ فَذَبَحَهُ ، فَجَعَلَ الحُسَينُ عليه السلام يَبكي ويَقولُ : اللّهُمَّ احكُم بَينَنا وبَينَ قَومٍ دَعَونا لِيَنصُرونا فَقَتَلونا . فَنودِيَ مِنَ الهَواءِ :
دَعهُ ـ يا حُسَينُ ـ ، فَإِنَّ لَهُ مُرضِعا فِي الجَنَّةِ .
ورَماهُ حُصَينُ بنُ تَميمِ بِسَهمٍ فَوَقَعَ في شَفَتَيهِ ، فَجَعَلَ الدَّمُ يَسيلُ مِن شَفَتَيهِ ، وهُوَ يَبكي ويَقولُ : اللّهُمَّ إنّي أشكو إلَيكَ ما يُفعَلُ بي وبِإِخوَتي ووُلدي وأهلي. ^۲

1.مقتل الحسين عليه السلام للخوارزمي : ج ۲ ص ۲۷ ؛ بحار الأنوار : ج ۴۵ ص ۳۴ .

2.تذكرة الخواصّ : ص ۲۵۲ .

نام منبع :

دانشنامه امام حسين عليه السلام بر پايه قرآن و حديث - جلد دهم

سایر پدیدآورندگان :

جمعی از پژوهشگران

تعداد جلد :

16

ناشر :

انتشارات دارالحدیث

محل نشر :

قم

تاریخ انتشار :

01/01/1388

نوبت چاپ :

اول

نتیجه جستجو برای « »