۴ / ۱۰ ـ ۲
گريه امام عليه السلام بر قيس بن مُسهِر
۲۸۰۷.تاريخ الطبرىـ به نقل از عُقبة بن ابى العَيزار ، پس از رسيدن خبر شهادت قيس بن مُسهِر صيداوى ـ: چشمان حسين عليه السلام پر از اشك شد و نتوانست جلو اشكش را بگيرد و سپس فرمود: « «برخى از آنان، به عهدشان وفا كردند و برخى ديگر در انتظارند و [در عهدشان] هيچ تغييرى ندادند» . خداوندا ! بهشت را براى ما و آنان پذيرا قرار بده و ما را با آنان در قرارگاه رحمت خودت و جايگاه ذخيره شده ات گرد آور» .
۲۸۰۸.الفتوح:خبر كشته شدن قيس بن مُسْهِر صيداوى به حسين عليه السلام رسيد . ايشان اشك ريخت و فرمود: «خداوندا ! براى ما و پيروانت، خانه اى بزرگ در پيشگاهت قرار بده و ميان ما و آنان در قرارگاه رحمت خودت جمع كن، كه تو بر هر چيزى توانمندى...» .
حسين عليه السلام بيرون آمد ، در حالى كه فرزندان و برادران و خانواده اش ـ كه رحمت خدا بر آنان باد ـ در برابرش بودند . لختى به آنان نگاه كرد و گريست و فرمود : «خداوندا ! ما نسل پيامبرت محمّديم صلى الله عليه و آله كه از خانه مان آواره و از حرم جدّمان ، رانده شديم و بنى اميّه به ما ستم كردند . پس حقّ ما را بگير و ما را بر گروه كافران ، پيروز گردان» .
ر.ك : ج ۵ ص ۱۶۵ (بخش هفتم / فصل هفتم / نامه امام عليه السلام به مردم كوفه از منزلگاه حاجر در بطن الرُّمه و شهادت فرستاده امام عليه السلام) .
۴ / ۱۰ ـ ۳
گريه امام عليه السلام بر پسرش على اكبر عليه السلام
۲۸۰۹.مقاتل الطالبيّينـ به نقل از سعيد بن ثابت ـ: وقتى على بن حسين (على اكبر) به مبارزه با دشمن آمد، امام حسين ـ كه درودها و سلام خدا بر او باد ـ چشمان خود را روى هم گذاشت و گريست.
