۴ / ۶
گريه عيسى عليه السلام
۲۷۸۶.كمال الدينـ به نقل از ابن عبّاس ـ: هنگام عزيمت امير مؤمنان عليه السلام به صفّين، با ايشان بودم . وقتى در نينوا ـ كه كنار فرات است ـ فرود آمد...، به من فرمود: «اى ابن عبّاس ! در اطراف نينوا برايم پشكل آهو جستجو كن . به خدا سوگند، من نه دروغ گفتم و نه به من ، دروغ گفته شده است . آن، زردرنگ است، به رنگ زعفران» .
جستجو كردم . آنها را در يك جا جمع شده ديدم . صدا زدم: اى امير مؤمنان ! به همان گونه كه گفتى، پيدا كردم .
على عليه السلام فرمود: «خدا و فرستاده اش راست گفتند» . آن گاه برخاست و با شتاب ، به سمت آنها رفت و آنها را برداشت و بوييد و فرمود : «دقيقا همان است. اى ابن عبّاس ! مى دانى كه اين پشكل ها چيستند؟ اينها را عيسى بن مريم عليه السلام بوييده است . داستان آن ، اين است كه عيسى به همراه حواريانش از كنار اين جا گذشت و اين آهوان را در يك جا جمع ديد . آهوها گريان به سمت وى رفتند . عيسى نشست و حواريان هم نشستند . او گريست و حواريان هم گريستند، در حالى كه نمى دانستند عيسى براى چه نشست و براى چه گريست.
گفتند: اى روح و كلمه خدا ! چرا گريه مى كنى؟
گفت: آيا مى دانيد كه اين ، كدام سرزمين است؟
گفتند: نه .
گفت: اين ، سرزمينى است كه در آن ، فرزند پيامبر خدا ، احمد، و فرزند زنِ آزاده پاك و بتول ـ كه همانند مادر من است ـ كشته مى شود و در آن ، دفن مى گردد . سرزمينى است خوش بوتر از مشك، و آن ، گِل فرزند شهيدِ آن پيامبر است ـ و چنين است سرشت پيامبران و فرزندانشان ـ . اين آهوان با من سخن مى گويند و مى گويند كه: در اين سرزمين، به عشق خاكِ آن فرزندِ پاك مى چرند و گمان مى كنند كه در آن ، در امان اند .
آن گاه دستش را به پشكل هاىِ چون مشكدان زد و آنها را بوييد و گفت : اين پشكل آهوان، با اين بوى خوب، به خاطر گياهان اين جاست. خداوندا ! اين پشكل ها را همواره باقى بدار تا پدرش آنها را ببويد و برايش تسلّى و دلدارى باشد».
