اى خاك نشينان! اى غريبان ! اى تنهايان ! اى وحشت زدگان ! شما بر ما پيشى گرفتيد ، و ما در پىِ شما به شما مى پيونديم . امّا خانه ها ، مسكن ديگران شدند . امّا همسران ، به همسرى ديگران در آمدند . امّا ثروت ها ، تقسيم شدند . اين ، خبرى است كه پيش ماست . پيش شما چه خبر؟
بدانيد كه اگر اجازه سخن گفتن داشتند ، به شما خبر مى دادند كه : «بهترين توشه ، پرهيزگارى است» .

زيارت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام

از آن جا كه پيوند با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و خاندان پاك او ، بيشترين نقش را در سعادت و خوش بختى دنيا و آخرت انسان دارد ، زيارت آنان ، در حيات و ممات ، بيش از ديگران توصيه شده است . در حديث است كه امام حسين عليه السلام از جدّش پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پرسيد :
يا أَبتاه ! ما لِمَن زارَكَ؟ پدر عزيزم ! پاداش زائر تو چيست ؟
پيامبر صلى الله عليه و آله در پاسخ فرمود :
يا بُنَىَّ! مَن زارَنى حَيّاً أومَيِّتاً أو زارَ أباكَ أو زارَ أخاكَ أو زارَكَ ؛ كانَ حَقّاً عَلَىَّ أن أزورَهُ يَومَ القِيامَةِ وَ اُخلِّصَهُ مِن ذُنوبِهِ . ^۱ پسركم ! هر كس مرا ، زنده يا مُرده ، زيارت كند ، يا پدرت يا برادرت و يا تو را زيارت كند ، بر من حق دارد كه روز قيامت ، او را زيارت كنم و او را از گناهانش رها سازم .
همچنين از امام صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود :
مَن زارَنا فى مَماتِنا فَكَأَنَّما زارَنا فى حَياتِنا . ^۲

سازنده است . در صحيح مسلم آمده :
كانَ رَسولُ اللّهِ صل الله عليه السلام كُلَّما كانَ لَيلَتُها [أى ليلة عائِشَةَ] مِن رَسولِ اللّهِ صل الله عليه السلام يَخرُجُ مِن آخِرِ اللَّيلِ إلَى البَقيعِ فَيقولُ : السَّلامُ عَلَيكُم دارَ قَومٍ مُؤمِنينَ ، وَ آتاكُم ما توعَدونَ غَدا مُؤَجَّلونَ ، وَ إنّا إن شاءَ اللّهُ بِكُم لاحِقونَ . اللّهمَّ اغفِر لِأَهلِ بَقيعِ الغَرقَدِ . ^۱ پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، در آن شب هايى كه [از ميان همسرانش] نوبت با عايشه بود ، در اواخر شب ، از خانه خارج مى شد و به بقيع مى رفت و مى فرمود : «سلام بر شما ، خانه گروه مؤمنان ! آنچه وعده داده شديد ، در فردايى تعيين شده ، به شما داده شد . ما هم به شما مى پيونديم ، إن شاء اللّه ! خداوندا ! اهل بقيع غَرقَد ^۲ را بيامرز» .
گزارش شده كه امام على عليه السلام نيز در بازگشت از جنگ صِفّين ، هنگام نزديك شدن به گورستان كوفه ، خطاب به اهل قبور ، فرمود :
يا أهلَ الدِّيارِ الموحِشَةِ ، وَالمَحالِّ المُقفِرَةِ ، وَالقُبورِ المُظلِمَةِ ، يا أهلَ التُّربَةِ ، يا أهلَ الغُربَةِ ، يا أهلَ الوَحدَةِ ، يا أهلَ الوَحشَةِ ، أنتُم لَنا فَرَطٌ سابِقٌ، وَ نَحنُ لَكُم تَبَعٌ لاحِقٌ ، أمَّا الدّورُ فَقَد سُكِنَت، وَ أمّا الأَزواجُ فَقَد نُكِحَت، وَ أمَّا الأَموالُ فَقَد قُسِّمَت ، هذا خَبَرُ ما عِندَنا ، فَما خَبَرُ ما عِندَكُم؟
آن گاه به يارانش رو كرد و فرمود :
أما لَو اُذِنَ لَهُم فِى الكَلامِ لَأَخبَروكُم أنَّ خَيرَ الزّادِ التَّقوى . ^۳
اى ساكنان خانه هاى وحشت ، و مكان هاى خالى ، و گورهاى تاريك !